“வன்னிக் குடிசை”: தனித்துவம்மிக்க ஈழப்போராட்ட நாவல் மு.சி. கந்தையாவின் புதிய நாவல் ‘வன்னிக் குடிசை’. பொன்னுலகம் புத்தக நிலையம் டிசெம்பர் 2021 இல் இதனை வெளியிட்டுள்ளது. இவரை முதன்முதலில் மே மாதம் சாத்தூரில் இடம்பெற்ற தமிழ்நாடு கலை இலக்கியப் பெருமன்ற மாநாட்டில் சந்தித்தேன். மலையகத்தில் இருந்து புலச்சிதறலுக்கு ஆளாக்கப்பட்ட சி. பன்னீர்செல்வம், அரு. சிவானந்தன் ஆகியோருடன் கவிஞர் மு.சி. கந்தையா அவர்களது பெயரும் இணைந்து பேசப்படுவதனை அறிந்திருந்த போதிலும் மேற்படி மதுரை மாநாடு தான் எங்கள் இடையேயான சந்திப்பைச் சாத்தியம் ஆக்கியிருந்தது! இலங்கைத் தேசிய உணர்வுடன் இளமைச் செயற்பாட்டில் தடம்பதித்த மு.சி.க. பின்னரான இந்தியத் தேசிய அடையாளத்துக்குள் இயங்கிப் பெற்ற அனுபவத்துடன் ஈழப் போராட்ட வாழ்வியலை நாவலாக்கி உள்ளார். படைப்பாக்கத்துக்கான உள்ளார்ந்த அனுபவச் செழுமையும் விமரிசன பூர்வ ஆக்கமாக்க அவசியமான விலகிப் பார்க்கும் சாத்தியமும் இந்த நாவலைத் தனித்துவமிக்கதாக வெளிப்படுத்த உதவி உள்ளது! வெளிப்படையாக இயக்கங்கள் செயற்பட்ட களத்தின் யதார்த்த பூர்வப் படைப்பாக உள்ள அதேவேளை ஆழ்ந்திருக்கும் ‘கவியுள்ளத்துக்கான’ குறியீட்டுப் பாங்குடன் ஆக்கப்பட்டுள்ள பண்பின் காரணமாகப் பன்முக விசாரணைகளை வாசக மனங்களில் ஏற்படுத்திவிடுகிறது. ‘வன்னிக் குடிசை’ என்பதே ஈழப்போராட்ட இயங்கு முறையினதும் இறுதி முடிவினதும் உச்சமான படிமம் என்பதை உணர இயலும். வரலாற்றுப் பாங்கு கையாளப்பட்ட போதிலும் படைப்பாக்கப் புனைவு மயமாக ஆக்கப்பட்டதில் நாவல் வெற்றிபெற்றுள்ளது. இறைகுமாரன், உமைகுமாரன் கொலை பேசப்பட்ட பின்னர் சித்திரா அச்சகத்தில் வைத்து இடம்பெற்ற சகோதர இயக்கப் படுகொலை நாவலில் காட்டப்பட்டு உள்ளது. நடைபெற்ற ஒழுங்கு தலைகீழானது. சகோதரப் படுகொலைகள், வெறும் சந்தேகக் கொலைகள் என்பவற்றைச் செய்து இராணுவ வாதச் செயற்பாட்டில் மட்டும் விடுதலையைப் பெற இயலுமென இயங்கி இறுதியில் ஆயுதங்களை மௌனிக்கச் செயத அமைப்பே சித்திரா அச்சக கொலையை முதலில் செய்தது; அதற்கான காட்டிக் கொடுப்பாளர் என்ற சந்தேகத்தின் பேரிலான பழிவாங்கல் கொலைத் ‘தண்டனையே’ இறை-உமை ஆகியோருக்கானது. சமாந்தரமாக இயக்க மோதல்களின் வரலாற்றைப் படைப்பாக்குவதாக இல்லாமல் குறியீட்டுப் பாங்குடன் எமது இயங்குமுறையை வெளிப்படுத்திய வகையில் ஏற்படுத்தப்பட்ட மேற்படி மாற்றம் ஏற்கத்தக்கதே! எந்த அமைப்பின் பெயரும் குறிப்பிடப்பட அவசியம் இல்லாமல் போராட்ட வரலாற்றின் தோற்றம், வளர்ச்சி, முடிவு என்பவற்றை சிறப்பாக இப்படைப்பு வெளிப்படுத்தி உள்ளது. நாவல் குறித்த முழுமையான திறனாய்வு வேறொரு தளத்தில் எழுதப்பட அவசியம் உள்ளது!

அரகலயவும் வர்க்கப் போராட்டமும் முன்னிலை சோசலிசக் கட்சி உதயமானபோதே தனக்கான வெகுஜன அமைப்பு வேலைத்திட்டமாக மக்கள் போராட்ட செயற்திட்ட வேலைப்பாணி ஒன்றை முன்வைத்திருந்தது. அந்த மக்கள் ‘போராட்ட (அரகலய)’ அலை பேரிரைச்சலுடன் வெளிப்பட்ட களம் காலிமுகத்திடல் ‘மக்கள் போராட்டம்’. அவர்களது முன்னெடுப்பை அரசியல் தெளிவுடன் செயற்படுத்தி முன்னேறி இருப்பின் சிறந்த மார்க்சிய அமைப்பு ஒன்று உதயமாக வாய்ப்பிருந்தது. அவக்கேடாக இவர்களது வேலைப்பாணியை இவர்கள் வெளியேறிய தாயமைப்பான ஜேவிபி கையேற்று ‘தேசிய மக்கள் சக்தி’ எனும் வெகுஜன அமைப்பாக கட்டியெழுப்பிவிட்டிருந்தது; அதன் வேகமான வளர்ச்சி அரகலயவைக் காலிமுகத் திடலில் அரங்கேற்றி அரைவேக்காட்டு அவியலுக்குள் தள்ளி உள்ளது! சரி, தாயமைப்பான ஜேவிபி மக்கள் சக்தியை உருப்படியாக கட்டியெழுப்பும் வெகுஜன மார்க்கத்தைச் செயலுருப்படுத்துகிறதா? அவர்களது வேலைத்திட்டங்களும் மிகச் சிறப்பாக வடிவப்படுத்தப்பட்டவை. முற்போக்கு ஜனநாயக சக்திகள் பலர் இணைந்து (ஜேவிபி மீது கடும் விமரிசனங்களை உடையவர்களும் ஒன்றுபட்ட வகையில்) அந்தச் செயற்திட்டங்கள் வடிவப்படுத்தப்பட்டன! இதன் வாயிலாக இலங்கை சிவப்பு மயப்படும் அபாயம் இருப்பதை உணர்ந்த மேலாதிக்க சக்திகள் அவசர அவசரமாக களமாட இடமேற்படுத்தும் உத்தியைக் கையாள்கின்றனர்; அதனை உச்சி வெளியேறித் தொடர்ந்து மக்கள் மத்தியில் நிதானமாக இயங்கும் பக்குவம் மேற்படி இரு தரப்பாரிடமும் இல்லை. உடனே கிடைத்த களத்தில் வீரப்பிரதாபம் காட்ட முனையும் சிறு முதலாளித்துவ இளம்பருவக் கோளாறுக்கு ஆட்பட்டு விடுகின்றனர். பாட்டாளி வர்க்க நோக்கு நிலை உடன் சமூகத்தைப் பகுத்தாராயும் மார்க்சியக் கண்ணோட்டம் இவர்களிடம் வந்தமையவில்லை! வர்க்கப் பகுப்பாய்வு அவசியமே அல்லாது இப்போது அரங்காடும் அரசியல் செல்நெறி வர்க்கப் போராட்ட வகைப்பட்டது அல்ல என்ற தெளிவு மிகமிக அவசியம். திணை அரசியல் கண்ணோட்டத்தில் (புதிய வடிவிலான சிந்தனை முறைமையுடன்) இன்றைய மாற்றப் போக்குகளை அணுகுவது அவசியம். ‘அரகலய’ பிரபல்யப்பட்டது ஒருவகையில் நல்ல விடயம். சிங்களத் தேசியத்துடன் தமிழ், முஸ்லிம், மலையகத் தேசிய இனங்களும் அனைத்துச் சிறுபான்மை இனத்தவர்களும் ஒன்றிணைந்து ‘அரகலய சக்தி’ என ஆகியுள்ளது வரவேற்கத்தக்க அம்சம்! அனைத்து இனங்களது சமத்துவத்தை வென்றெடுப்பதுடன் இலங்கைத் தேசத்தின் சுயநிர்ணய உரிமையை நிலைநாட்டுவதற்கும் இது அத்தியாவசியமான ஒன்று! அதேவேளை மீண்டும் சிங்களத் தேசியவாதச் சகதியே ‘இலங்கைத் தேசியம்’ என்ற ரோகணயிஸத்துக்குள் மூழ்கிவிடாது இருப்பதும் மிகமிக அவசியம்! ‘முதல் கோணல் முற்றிலும் கோணல்’ எனபதுபோல ஆகிவிடாமல் கடந்தகாலத் தவறுகளில் இருந்து கற்றுக்கொண்டு இரு தரப்பினரும் முன்னேறுவர் என நம்புவோம்! மட்டுமன்றி, ஏதோ பெரிய மக்கள் போராட்ட வெற்றியைக் கண்டிருக்கிறோம் என்ற முற்றிலும் தவறான கண்ணோட்டத்தைக் களைந்தெறிய அவசியமான சுயவிமரிசன அரசியல் தெளிவுக்கும் வர வேண்டும். இன்றைய (14.8.2022) ‘தினக்குரல்’ கோகர்ணன் பக்கத்துக்கு உரிய பத்தி இந்தக் கற்றலுக்கான அடிப்படைகளை வழங்குவதாக உள்ளது:

மலையகத் தேசிய மக்களின் வாழ்வியலை மிகுந்த கலை நேர்த்தியுடன் வெளிப்படுத்தும் அற்புதமான நாவல் மு.சி. கந்தையாவின் “குறு நதிக் கரையில்”. கண்டிச் சீமையில், தமது தேவைக்கெனக் கடத்தி வந்து வாழ வைக்கப்பட்ட தென்னிந்திய மக்களைப் பற்றிய எத்தகைய கரிசனையும் இன்றிக் கைவிட்டுச் சென்ற பிரித்தானிய ஏகாதிபத்தியத்தின் அயோக்கியத்தனமான சுதந்திரக் கையளிப்புச் செயற்பாட்டுக்கு உரிய 1948 இன் முன் பின்னாகப் பிறந்த மாந்தர்களின் கதைகளைப் பேசும் நாவல் ‘குறு நதிக் கரையில்’! புதிய ‘விடுதலைக்கான’ வாழ்வியலை மேற்கொள்ள வேண்டிய இலங்கை ஆட்சியாளர்களது மேலாதிக்கக் கொடூரமும் ஏகாதிபத்திய அயோக்கியத்தனத்தை மிஞ்சுவதாகவே தொடர்ந்தது! போதாக்குறைக்கு ஈழப் போராட்டமும் தன் பங்குக்குக்கு மலையக மக்களின் வாழ்வை வாட்டி வதைத்தது! இத்தனை நெருக்கீடுகளையும் படைப்பாக்கும்போது படிப்பதற்கு மனம் வராத சோகப்பிழிவு மேலோங்காமல் இருக்குமா? அத்தகைய கவலைக்கிடமான நிகழ்வுகளைக் காட்டாமல் ஒரு படைப்புக் கடந்து சென்றுவிட இயலாது. இத்தனை கொடூரங்களுக்குள்ளும் மலையகத் தொழிலாளர்களது வாழ்வியல் இனிமைகளைத் தமக்குள்ளான உரையாடல்கள் - ஊடாட்டங்கள் வாயிலாக செழிப்பூட்டி வளர்த்தெடுத்து முன்னேறியபடி தான் அந்த மக்கள் வாழ்ந்து வருகின்றனர்! இந்த வாழ்வியல் அச்சு அசலாக அப்படியே வெளிப்பட்டுக் காட்டப்பட்ட படைப்பு ‘குறு நதிக் கரையில்’! அண்மைக்கால மலையகப் படைப்புகளில் மேலெழுந்துள்ள தொழிலாளர் பற்றிய அவ நம்பிக்கைத் தொனிக்கு மாறாக அந்த உழைக்கும் மக்களது உருக்கு உறுதிமிக்க வலிமைச் சக்திக்கான அதீத பலத்தை மிகச் சிறப்பாக இந்த நாவல் வெளிக்கொணர்ந்துள்ளது. குறிப்பாக மலையகத்தை விட்டுத் தொலைத்து மாற்றுத் தொழில்களைத் தேடுவதே முன்னேற்றம் என்று காட்ட முற்படும் அண்மைக்காலப் படைப்பு நோக்கில் இருந்து விலகி அந்த மக்களுக்கான வாழ்வியல் அடிப்படைகளை வென்றெடுக்கும் மார்க்கம் மிகக் கச்சிதமாக இந்த நாவலில் காட்டப்பட்டுள்ளது; அந்த மக்களின் வாரிசுகளாக இருந்தவாறு மத்தியதர வாழ்வுக்கு வளர்ந்தோரிடையே மண்ணை நேசித்துப் போராட்டத்தில் பங்கேற்கும் நாலாம் தலைமுறையினர் நம்பிக்கை நட்சத்திரங்களாக இப்படைப்பில் வெளிப்பட்டு நிற்கின்றனர்! பேரினவாத ஒடுக்குமுறையின் அதீதங்களை வெளிப்படுத்துகிற போது சிங்கள மக்களின் உன்னதமான பக்கங்களைப் போதிய அளவு காட்டுவதற்கு அனேகமான படைப்புகள் முற்படுவதில்லை; தவிர்க்கவியலாத இடத்தில் சிற்சில அம்சங்களைக் காட்டுவதுண்டு. இந்த நாவல் பேரினவாத அட்டூழியங்களை அணுவளவும் குறைத்துக் காட்டவில்லை; அதேவேளை உழைக்கும் மக்களதும் ஜனநாயக சக்திகளதும் சமூக மாற்ற அக்கறையாளர்களதும் ஒன்றுகூடலுக்கான போராட்டக் களத்தில் சிங்கள மக்களது முன் முயற்சிக்கான அக்கறை எந்தளவில் - எவ்வகையில் வெளிப்படுமோ அந்த விடயங்கள் நாவலின் மையப் பேசுபொருள் என்பது அழுத்தி வலியுறுத்த அவசியமாயுள்ளது!

அவ்வாறு ஒன்றுபட்டு மார்க்சியர்களாகப் பலரும் இயங்கிய கட்சிச் செயற்பாட்டாளராக இளமைக் காலத்தில் மலையகத்தில் வாழ்ந்து ‘தாயகத்துக்குத்’ துரத்தப்பட்டவர் மு.சி. கந்தையா! இந்த மண்ணின் வீரியங்களும் துயரங்களும் மட்டுமன்றி மீளக் குடியேறும் மண்ணிலும் காடழித்துக் கோப்பி, தேயிலைச் செடிகளைப் பயிரிட்டு வாழ்வைத் தொடர நிர்ப்பந்திக்கப்பட்ட வாழ்வையும் அனுபவித்தவர். அந்தவகையில் மலையக வாழ்வியலின் பன்மைப் பரிமாணங்களை உயிர்த்துடிப்புடன் வெளிப்படுத்தும் வாய்ப்பை முழுமையாகப் பெற்றிருந்தவர்! அவர் இந்தப் படைப்பைத் தராது போயிருப்பின் எத்தகைய பெரிய இழப்பாக அமைந்திருக்கும்? நாவலின் நிறைவு மிகுந்த நம்பிக்கை தருவதாக அமைந்துள்ளது; நடந்தேற இயலாத கனவியல் நம்பிக்கையூட்டல் அல்ல அது! அத்தகைய ஒன்றுபட்ட வாழ்வியலை வென்றெடுக்கச் சபதம் ஏற்போம்! மலையகப் படைப்புலகத்துக்கு நம்பிக்கை நட்சத்திரமாக ‘குறு நதிக் கரையில்’ நாவலின் வரவு அமைந்திருப்பதனை எவராலும் மறுத்துரைக்க இயலாது!

ஆயிரம் உண்டிங்கு சிந்தனைத் தேட்டங்கள்! மார்க்ஸ், லெனின் ஆதியோர் முன்வைத்த சோசலிச வடிவம் நடைமுறைக்கு வராமல் - ஸ்டாலினும் மாஓ சேதுங்கும் முன்னெடுத்த சோசலிச முனைப்பு அத்தகையதாக அல்லாமல் வேறுபட்டதாக இருந்ததென, பல மார்க்சியர்கள் கருத்துரைத்து வரக் காண்கிறோம். முனைப்புப்பெற்று இருந்த ‘புரட்சிக்குப் பிந்திய’ ஸ்டாலின், மாஓ கையாண்ட சமூக முறைமை எத்தகைய வடிவத்துக்கானது, எவ்வாறு அவற்றை அழைக்க இயலும் என்ற நுண்ணாய்வு வெளிப்பாடுகளும் காத்திரமான வகையில் வந்தவண்ணம் உள்ளன. ஸ்டாலினும் மாஓ சேதுங்கும் தலைமை தாங்கி முன்னிறுத்திய சோசலிசத்தின் மீது ஈர்ப்புக்கொண்டுதான் எழுபதாம், எண்பதாம் ஆண்டுகளின் பல்லாயிரக் கணக்கான ஆற்றலாளர்கள் அரசியல்-பண்பாட்டு-சமூக களங்களில் செயலாற்ற முற்பட்டிருந்தனர். அந்த ஒளியிலேயே மார்க்சும் லெனினும் முன்வைத்த சோசலிசத்தைப் புரிதல் கொள்ள முனைந்தனர்; அந்த முன்னோடிகள் வடிவப்படுத்திய வகையில் அல்லாமல் சோவியத் யூனியனிலும் சீனாவிலும் வெவ்வேறு வகையிலே வேறுபடுவதற்கான காரணங்களையும் கண்டு தெளிவதற்கு ஆர்வம் கொண்டனர். அறுபதுகளின் நடுக்கூறில் அவ்விரு நாடுகளும் ஒன்றையொன்று தாக்கித் திரிபுவாதப் பாதைக்கு சரிவதாக மற்றதன் மீது குற்றம் சாட்டிய போதிலும் அவற்றை ஆதரித்தோர் அவற்றின் சோசலிச சாதனையைத் தமது நாடுகளுக்கு உரியதாக்க முனைப்புக் கொண்டுழைத்தனர். மாறிவந்த வரலாற்று இயக்கம் பண்பு ரீதியாக வேறுபட்டு இருப்பதனை உணராது இரு நாடுகளும் பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகார (வர்க்க அரசியல்) வடிவத்தைப் பிரயோகிக்க முற்பட்டு இடர்ப்பட்டன. சீர்படுத்த இயலாமல் சோவியத் தகர்ந்தது, மக்கள் சீனம் சந்தைச் சோசலிச முறையை கையேற்று மறுவடிவத்தில் சோசலிசக் கட்டுமானத்தைப் பாதுகாத்து வளர்க்க முனைகிறது. இரு நாடுகளும் பல தவறுகளுடன் சோசலிசத்தை முன்னெடுப்பதை வலியுறுத்திய ஹொரேஷ் பி டேவிஸ் போன்ற தென்னமரிக்க மார்க்சியர்கள் ஏனைய முதலாளித்துவ நாடுகளை விடவும் அந்தச் சோசலிச நாடுகள் நுட்பத் திறனுடன் சமூகப் பிரச்சினைகளைத் தீர்த்து வந்தமையை எழுபதாம் ஆண்டுகளிலேயே காட்டி இருந்தனர். இன்றும் அவ்வழியில் தென்னமரிக்க நாடுகளில் இருபத்தோராம் நூற்றாண்டுச் சோசலிச வடிவத்தைக் கட்டியெழுப்புவதற்கு சோவியத்-சீன அனுபவங்களை முன்னுதாரணமாக கொள்ளும் எத்தனங்கள் முனைப்பில்! பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் மார்க்சுக்கு முன்னரே சோசலிச சிந்தனையாளர் பலர் களத்தில் இருந்தனர். அதனை எவ்வாறு வென்றெடுப்பது என்ற தெளிவு எட்டப்படாமல் இருந்தது. பாட்டாளி வர்க்கமே அதனைச் சாத்தியமாக்கும் அதற்கான கருவி பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரம் எனக் கண்டுகாட்டியதிலே மார்க்சுக்கான பங்களிப்பு மகத்தானது. அதன்பேரிலேயே மார்க்சியம் இன்றும் ஆளுமை செலுத்தும் அரசியல் ஒளிவிளக்காக நீடிக்க இயலுமாயுள்ளது! இன்று ஆயிரம் திசைப் பிளவாக மார்க்சிய அரசியல் மார்க்கம் சிதறக் காரணம் என்ன? பாட்டாளி வர்க்க அரசியல் வீறிழந்த நிலையில் மார்க்சியத்தால் வழிகாட்ட இயலாதா? மார்க்சியர் ஒவ்வொருவரும் ஓரோர் திசையில் மார்க்கத்தைக் காட்டுவதில் இருந்து ஒரு வெளிச்ச வீட்டுக் கீற்று (பாட்டாளி வர்க்கத் தலைமை எனக் காட்டப்பட்டதும் பெற்ற தெளிவைப்போல) கண்ணில் படாதா? ஒருவகையில் தற்செயலாகத்தான் மகாபலிபுரத்தில் இந்தியப் பிரதமரை வரவழைத்துச் சீன ஜனாதிபதி ஆசியா உலகுக்கு வழிகாட்டும் அரசியல் முன்னெடுப்புக்கு அத்திவாரம் இட்டார். மகாபலிபுர வெளிச்ச வீட்டில் சீனா முதலாளித்துவத்தை உள்வாங்கி சந்தைச் சோசலிசத்தை முன்னெடுப்பதற்கு ஏற்பட்ட அவசியத்தை விளக்கும் மருந்து உள்ளது. திணை அரசியல் எனும் உலகின் இன்றைய ஆளுமைபெற்றெழுந்துள்ள முழுச் சமூக சக்திகளுக்கான வரலாற்று இயக்கு முறையின் தெளிவையும் இந்த மண்தான் உலகுக்குக் காட்டவல்லது! திணை அரசியலுக்கான தெளிவோடு மார்க்சியர் பிரச்சினைகளை அணுகும் பொழுது முன்னர் போல் ஒருவர்போலப் பேச இயலுமாகும்! தமிழர் எமக்கு அதனை ஆழ்ந்து கற்றறிந்து தெளிவாக உலகின் முன் சமர்ப்பிக்கும் பொறுப்புள்ளதை உணர்வோம்!

சுதந்திரப் போராட்டத்தின் தலித் அரசியல் இருபதாம் நூற்றாண்டின் இருபதுகள் காந்தி தலைமையில் சுதந்திரப் போராட்டம் வெகுஜனமயப்படத் தொடங்கி இருந்தது. முன்னதாக திலகர், கோகலே போன்றோரது தலைமைகள் பிராமணியத் தேசிய வடிவில் முன்னெடுத்த இயக்கச் செயற்பாடுகளைவிட காந்தியின் தாராளவாத அரைப் பிராமணியத் தேசியச் செயற்திட்டங்கள் மென்மேலும் வெகுஜனங்களைத் தட்டியெழுப்புவதாக அமைந்திருந்தது. நான்கு தசாப்தங்களுக்கு முன்னர் காங்கிரஸ் உதயமான போதே ஜோதிராவ் பூலே மராட்டியத்திலும் அயோத்திதாசர் தமிழகத்திலும் ‘மீண்டும் பிராமண மேலாதிக்கத்தை வென்றெடுப்பதே காங்கிரசின் திட்டம்; அந்நியராட்சியில் ஒடுக்கப்பட்ட சாதியினர் பெற்ற வாழ்வுரிமைகளைக்கூட சுதந்திரம் அடைந்துவிட்டால் பின்னர் இழந்துவிட நேரும்” என எச்சரித்திருந்தனர். இருபதாம் ஆண்டுகளில் கூட ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் குறித்த அக்கறை ஏதும் காங்கிரசிடம் இருந்ததில்லை. முப்பதாம் ஆண்டுகளில் லண்டனில் இடம்பெற்ற இரண்டாவது வட்டமேசை மாநாட்டில் தலித் மக்களின் பிரதிநிதியாக அம்பேத்கர் இரட்டை வாக்குரிமையை வெற்றிகொண்டதை காந்தியால் ஏற்றுக்கொள்ள இயலவில்லை. ஆரம்ப முதலாகவே தலித் மக்களுக்கு தனிப் பிரதிநிதித்துவம் அவசியமில்லை, அவர்களும் இந்துக்களே எனக் காந்தி வாதாடி வந்தார். பூனா சிறையில் இருந்தபடி மேற்கொண்ட உண்ணாவிரத மிரட்டலில் அம்பேத்கர் இரட்டை வாக்குரிமையைக் கைவிடும்படி செய்யப்படும் அரசியலைக் காந்தி நடைமுறைப்படுத்தி இருந்தார். காந்தி இறந்து, அந்தப் பழி தலித் மக்கள் மேல் வரவேண்டாம் என்பதால் அம்பேத்கர் பூனா ஒப்பந்தத்தில் கைச்சாத்திட்டார் என்பதாகவே பார்க்கப்பட்டு வருகிறது. அப்படியே அனைத்தையும் தாரைவார்த்து தோல்வியை அந்த ஒப்பந்தமூடாக அம்பேத்கர் வந்தடையவில்லை. “சமூக நீதிக்கான அறப்போர்” (சவுத் விஷன் புக்ஸ் வெளியீடு) நூலில் பி.எஸ். கிருஸ்ணன் பூனா ஒப்பந்தம் வாயிலாக அம்பேத்கர் வெற்றிகொண்ட அம்சங்களை வெளிப்படுத்தி இருப்பதைக் காணலாம். ஒப்பந்தச் சரத்துகளிலேயே சாதி இந்துக்கள் விட்டுத்தர வேண்டிய அம்சங்கள் இடம்பெற்றிருந்தன. அவற்றை பின்னர் காந்தி நடைமுறைப்படுத்த நிர்ப்பந்திக்கவும் செய்தார். அதைவிட, காந்தி தன்னளவில் தலித் மக்களது உண்மை நிலவரங்களை அறியாமலே இருந்த தவறை உணர்ந்து கொண்டு ஓரளவிலேனும் அவர்களது கோரிக்கைகளைக் காங்கிரஸ் கவனம் கொள்ளும் வகையில் ஆற்றுப்படுத்தினார். சுதந்திர இந்தியாவின் அரசியல் அமைப்பை எழுதும் தலைமைப் பொறுப்பு அம்பேத்கரிடம் வழங்கப்பட வேண்டும் என நேருவிடம் வலியுறுத்தியதே காந்திதான் எனக்கூறப்படும் நிலையையும் பூனா ஒப்பந்தமே ஏற்படுத்திக்கொண்டது எனக் கருத இடமுண்டல்லவா? ‘ஹரிஜனங்கள்’ எனத் தலித் மக்களுக்குக் காந்தி பெயரிட்டதைக் கண்டிப்போர் உள்ளனர்; அதற்கான தர்க்கங்கள் நியாயமானவை. அதேவேளை, அவ்வாறு ஒடுக்கப்பட்ட மக்களையும் சுதந்திரப் போராட்டதில் காந்தி அரவணைக்க முற்படவில்லை எனில் ஏகாதிபத்திய சக்தி மேலும் சில காலம் இந்தியாவை அடிமைப் படுத்தி வைத்திருக்க இடமளிப்பதாகி இருந்திருக்கும் அல்லவா? முழுமையான ஏகாதிபத்தியத் தகர்ப்புடன் விடுதலைத் தேசியம் வெற்றிகொள்ளப்பட இந்தப் படிப்பினை மீட்டுப்பார்க்கப்படுவது அவசியமல்லவா? தேசியத்தின் அனைத்துத் தரப்பினரது கோரிக்கைகளையும் உள்வாங்கி இயங்க வேண்டிய தேவையையே விடுதலைத் தேசிய (மார்க்சியத் திணை) அரசியல் வலியுறுத்துகிறது! இன்றைய இருள் சூழ் நிலை மேலாதிக்க சக்திகளால் வடிவப்படுத்தப்படும் பாங்கு குறித்துப் பலரும் பேசத் தொடங்கி உள்ளனர்! பிரச்சினை, மீள இயலாக் கையறு நிலைக்கு உரிய பலமிழந்த சக்தி நாமெனக் காலங்கடத்துவதை விடுத்து ஆரோக்கியமான தற்காப்பு நடவடிக்கை என எவற்றை மேற்கொள்ள வேண்டும் என்ற தேடலும் இன்றி இருக்கிறோம் என்பதில் உள்ளது! அதன்பேறாக எதிரி விரித்த வலைக்குள் விழுந்து ‘போராட்டம்’ பண்ணி எதிரியின் வெற்றிக்கு எம்மை அறியாமலே உதவும் ‘கபடத்தனங்களுக்கு’ ஆட்பட நேர்கிறது. ‘தவறில் விழுதல் அறிவில் எழுதல்’ என்பது மானுடப் பண்பு - மக்கள் விடுதலைச் சக்திகளுக்கான சிறப்புக் குணம்! அவ்வாறன்றித் தற்செயல் தவறை மறைக்கும் நியாயங்களைக் கற்பித்து, பேசி வந்த கோட்பாடுகளைத் திரிபுபடுத்தும் இழிநிலைக்கு ஆட்பட்டுவிடலாகாது! ‘அரசியலில் நேர்மை - பலத்தின் விளைவு, கபடம் - பலவீனத்தின் விளைவு!’ புதிய சிந்தனைப் பலத்துடன் விடுதலைத் தேசிய மார்க்கத்தைக் கட்டியெழுப்புவோம்! (மீள வலியுறுத்தல்):

சொல்லிப் பயனில்லை செயலில் இறங்க வழியுமில்லை செய்ய வேண்டியது என்ன? ‘சொல்லி வேலையில்லை!’ என்பது இலங்கைப் பேச்சு வழக்கில் அடிபடும் சொலவடை ஒன்று. சிங்கள மக்களிடம் இருந்து வந்தது. விடயம் ஒன்றை விதந்து உரைக்கும் ஆச்சரியத் தொனிக்கு உரியது! இங்கு இன்னொரு வகைப் பயன்பாடு. நேற்று உரையாடிய செயற்பாட்டாளரான ஒரு தோழர் ஏற்கனவே நாங்கள் கடந்து செல்லும் ஆபத்தான சூழல் பற்றி இடித்துரைத்து வந்தாலும் அரசியலாளர்கள் நாட்டைப் படுகுழிக்குள் தள்ளும் செயற்பாடுகளைத் தானே தொடர்நதும் செய்கிறார்கள் என அந்தத் தோழர் ஆதங்கம் தெரிவித்தார். சொல்லிப் பயனில்லை. அரங்காடும் அரசியல் அமைப்புகள் எல்லாம் விரும்பியோ விரும்பாமலோ ஏகாதிபத்திய வலைக்குள் விழும் கைங்கரியங்களையே முன்னெடுக்கின்றனர். வாக்குப் பெறும் அரசியல் முனைப்பில் மக்களைக் கவரும் உத்திகளான போராட்டங்களை முன்னெடுத்து ‘ஓயாத அலையாக’ எதையாவது செய்ய முனைகிறார்கள்; சரியான கோட்பாடு, விடுதலைத் தேசிய நாட்டம், வெகுஜன மார்க்கம், மக்களிடம் செல்ல ஏற்ற கடுமையான வேலைப்பாணி என்பன இல்லாமல், எதிரி கட்டமைத்த (ஊடகப் பிரசார வலைப் பின்னலுக்கு உரிய) களத்தில் செயற்பட்டு மேலாதிக்க சக்திகளுக்கு உதவும் நடவடிக்கைகளைத் தொடர்ந்தும் செய்து வருகின்றனர். உலகமயமாதலில் மூழ்கத் தொடங்கிய எண்பதாம் ஆண்டுகளில் இருந்து அனைத்துத் தேசியவாத சக்திகளும் மேலாதிக்க மனோபாவத்துடன் இயங்க ஆற்றுப்படுத்தப்பட்டன. மோசமாக ஒடுக்கப்படும் தலித் மக்கள் மத்தியிலான தலித்தியவாத செயற்பாடுகளே மேலாதிக்க நாட்டமுள்ள கருத்தியலை வெளிப்படுத்தும்போது ‘ஆண்ட பரம்பரைக்’ கதைகள் பேசும் இனத் தேசியங்களின் மேலாதிக்க உணர்வைக் கண்டு ஆச்சரியப்பட எதுவும் இல்லை! எழுபதாம் ஆண்டுகள் வரை இதே மக்கள் விடுதலைத் தேசிய அரசியல் களங்களில் வீரியமிக்க பல போராட்டங்களை முன்னெடுத்தார்கள் என்பதை மறந்துவிட இயலாது! எண்பதாம் ஆண்டுகளில் இருந்து அரச பயங்கர வாதமும் விடுதலையின் பேரில் ஆயுதமேந்திய அமைப்புகளும் மக்களுக்கான அரசியல் செயற்பாட்டாளர்களைக் கொன்றொழித்தனர்; தப்பியோர் வெளியேறவும் மௌனிக்கவும் நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டு மக்கள் அரசியல் களம் வெற்றிடம் ஆக்கப்பட்டுள்ளது! அரசியல் நேர்மையற்ற ‘முன்னாள் சமூகப் போராளிகள்’ கபடத்தனங்களுடன்! விடுதலைத் தேசிய, திணை அரசியல் செயலொழுங்கு முறைமைக்கான புதிய அணி மேலெழ இயலாது இருப்பது ஏன்?

மேலாதிக்கவாத ஒடுக்குவோரது அரங்காடலுக்குக் கட்டுப்பட்டுத் தொடர்ந்தும் மௌனம் காப்பது சரியானதா? மேலாதிக்கச் சக்தியின் கரம் இன்று ஓங்கி இருந்தாலும் கூட ஒவ்வொரு இனத் தேசியங்களதும் இலங்கைத் தேசத்தினதும் சுயநிர்ணய உரிமை குறித்த அரசியல் விழிப்புணர்வை மக்கள் இடையே வலுப்படுத்துவதன் வாயிலாகவே எதிர்கொள்ளும் ஆபத்தின் கனதியை மட்டுப்படுத்த வகை செய்தவர்களாவோம்! சுயநிர்ணய உரிமை குறித்த ஆழ்ந்த கற்றல் இன்று மிகமிக அவசியமான ஒன்று! மேலாதிக்கத் திணை (ஏகாதிபத்திய) ஒடுக்கு முறைக்குள் ஆட்பட்டவாறு உள்ள நாம், எமக்கான சுயநிர்ணய உரிமையின் வடிவப்படுத்தலை மேற்கொள்ள ஏற்றதான உரையாடலை மேற்கொள்வோம்! விடுதலைத் திணை அரசியல் பற்றிய கற்றலுக்கு முன்னுரிமை கொடுப்போம்! (மேற்படி விடயங்கள் தொடர்பான நூல்கள்:)

நவீன இலங்கையின் திணை அரசியல் முன்னெடுப்பு, மற்றும் எதிர்கால இயங்கு தளம் -1 விளங்காதிருப்பதைப் புரிந்துகொள்வோம்! ======================= பழக்க வழக்கம் என்பது பொது வாழ்வியலில் தவிர்க்கவியலாத ஒன்று. ஏற்கனவே முன்னோர் கடைப்பிடித்தவற்றை அதே தடத்தில் பின்பற்றியாக வேண்டும், மரபுகளை மீறுதல் பேரிடர்களுக்கு அடிகோலும் என்ற நம்பிக்கைகளும் வலுவாகவே உள்ளன. ஆயினும், வாழ்முறை மாற்றங்கள் புதிய பழக்கங்களை அறிமுகங்கொள்ளவைத்த பின்னர் அவை புதிய வழக்காறுகளாவதும் நிகழ்ந்தேறியபடிதான் வாழ்வியல் முன்னேறுகிறது. கால மாற்றங்களோடு பழையன கழிந்து புதியன புகுவதனைத் தடுக்காத வரையில்தான் மரபுச் செல்வம் அர்த்தமுள்ளதாக கொண்டாடப்படும். இத்தகைய மாற்றச் செல்நெறி அரசியல் செயற் களத்துக்கும் பொருத்தமுடையது. எழுபதாம் ஆண்டுகள் வரை அரசியலரங்கு வர்க்க அணிசேர்க்கையைத் தீர்மானகரமானதாக முன்னிறுத்தி அணுகப்பட்டது. எண்பதாம் ஆண்டுகளில் வர்க்க அரசியலை மேவியதாக அடையாள அரசியல் மேலெழுந்து வந்தது. இனத்தேசிய,சாதிபேத, மத, நிறபேத, பெண்ணிய, பிரதேச அடிப்படைகளிலான புறக்கணிப்புகள், ஒடுக்குமுறைகளை எதிர்கொண்ட சமூக சக்திகள் ஒவ்வொன்றும் தமக்குள் ஊடாடும் வர்க்க வேறுபாடுகளிட்ட பலவேறு பேதங்களைக் கடந்து ஒன்றுபட்ட சமூக சக்தியாகித் தமது அரசியல் நலன்களை வென்றெடுக்க முற்படலாயின; அதன்பொருட்டுத் தமக்கான பொது அடையாளப் பேணுகையை முன்னிறுத்தின. இவ்வகையில் வெளிப்பட்ட அடையாள அரசியல் இன்றைய உலக இயக்குவிசை ஆகியுள்ளது. இவற்றின் கோரிக்கைகள் நியாயமானவை. இருப்பினும், மூன்று தசாப்தங்களுக்கு மேலாக இயக்கங்கொண்ட இந்த அரசியல் முன்னெடுப்புகள் எந்தவொரு வெற்றியின் அறிகுறியையும் தெரியத்தரவில்லை. மட்டுமல்லாமல் பாரிய அழிவுகளையே ஒவ்வொரு சமூகப்பிரிவினரும் சந்தித்து வந்த நிலையில் அடையாள அரசியலுக்கான த த்துவ விளக்கங்களை முன்வைத்த பின்நவீனத்துவ வாதிகளே இனவாத, சாதிவாத, மதவாத, நிறவாத, பெண்ணியவாத, பிரதேசவாத முடக்கத்துக்குரிய குழு மோதல்களைக் கைவிட்டு வர்க்க அணி சேர்க்கையுடனான போராட்டங்களை முன்னெடுக்க வேண்டும் என்று சொல்கிற நிலை இன்று ஏற்பட்டுள்ளது.

இதனையடுத்து மார்க்சிய அணிகள் சில விரைவில் ஒரு வர்க்கப் புரட்சி வரவுள்ளதாக கணித்து அதற்கான தயாரிப்புகளை முடுக்கும்படி தமது அணிகளுக்கு வலியுறுத்துகின்றன. தேசிய இன, சாதிய ஒடுக்குமுறை போன்றவற்றுக்கான வேலை முறைக்கு உரியவற்றை வர்க்கப் போராட்டத்துக்குக் கேடு விளைப்பனவாக முத்திரை குத்திப் புறக்கணிக்கின்றன. வர்க்க அரசியலாளர்கள் சமூக ஊடாட்டத்தில் ஆரோக்கியமான ஒன்றுகூடல்களை விருத்தி செய்து வந்தவர்கள்; அப்போது இதே பினநவீனத்துவ வாதிகள் நிதர்சனத்தை மார்க்சியர்கள் கவனிக்கத் தவறுவதாக கூறி, சாதிவாதமுள்ளிட்ட பல்வேறு பேதங்களை இயல்புக்கும் அதிகமாயே முனைப்பாக்கி மக்கள் சக்தியைப் பாரதூரமான வகையில் பிளவுபடுத்தியருந்தனர். ஒடுக்கப்பட்ட தேசிய இனங்கள், சாதிப்பிரிவினர் மார்க்சியத்தை அண்டவிடாமல் தூரப்படுத்தினர். இவர்களது புதிய ஞானோதயத்தால் இனவாத, சாதிவாத அமைப்பாக்கங்கள் மார்க்சியத்தை நாடுவதை விடவும், தனிமைப்பட்டுள்ள மார்க்சிய அமைப்புகள் மேலும் மோசமாக வர்க்க வாத முடக்கத்துக்கு ஆளாவதே நடந்தேறுகறது. இனவாத, சாதிவாத முடக்கங்கொள்ளாமல் ஒடுக்கப்படும் தேசிய இன விடுதலைக்கும், அதனுள்ளே ஒடுக்கப்பட்ட சாதிகளது புறக்கணிப்புக்குள்ளாகும் கூறுகளை நீக்குவதையும் பிரதேச பேதங்களைக் களைவதையும் உத்தரவாதப்படுத்தும் அரசியல் முன்னெடுப்பே இன்று எம்முன்னால் உள்ள அரசியல் பணியாகும். இதற்கான தலைமைப் பொறுப்பைக் கையேற்பதை விடுத்து, வர்க்கப் புரட்சி ஒன்று வரவுள்ளதான இலவுகாத்த கிளியாக காத்திருக்க வழிப்படுத்துவது சமூக மாற்ற நடவடிக்கையைத் தூரப்படுத்தும் நடவடிக்கையாகும். மார்க்சியர்கள் தொடர்ந்தும் ஒடுக்கப்பட்ட தேசிய இன - சாதி - பின்தங்கிய பிரதேச மக்களை அணிதிரட்ட வக்கற்றவர்களாகவும் அவ்விடத்தை நிறைக்கும் வகையில் இனவாத, சாதிவாத, பிரதேசவாத சக்திகள் தொடர்ந்து களமாடவுமே இந்த வர்க்கப் புரட்சி எதிர்பார்ப்பு வழிகோலும்.

முன்னரே சொன்னோம் என்பது முக்கியமல்ல; தடுக்கத்தவறுகிறோம் என்ற குற்ற விமரிசனம் தவிர்க்கவியலாதது - இனி என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதே தீர்மானகரமானது மார்க்சிய நோக்குக் கைவரப்பெற்ற எவரும் மாறிவரும் உலக ஒழுங்குச் செல்நெறியின் அடிப்படை அம்சங்களை வேறெவரை விடவும் துல்லியமாக கண்டு, காட்ட வல்லவர்களாக இருப்பர்! பத்து வருடங்களுக்கு முன்னர் கனடாவில் முதன்முதலாக வெளியிட்ட “இரட்டைத் தேசியமும் பண்பாட்டுப் புரட்சியும்” நூலில் பிராந்திய மேலாதிக்க நாடான இந்தியா இலங்கையை எவ்வாறு கையாள்கிறது என்பது பற்றிச் சொன்ன விடயங்களை மீட்டுப் பார்த்தேன் (இந்த நூல் பின்னர் இலங்கையில் வெளியாகி இப்போது சவுத் விஷன் வாயிலாகத் தமிழகத்திலும் கிடைக்கிறது). கூடவே இந்தியாவை எவ்வாறு கணிப்பது என்ற கேள்வியும் அங்கே எழுப்பப்பட்டு இருந்தது! அமெரிக்கத் தலைமையிலான மேலைத்தேசங்களின் ஏகாதிபத்திய அணி உடன் வலுவாக இணைப்பை ஏற்படுத்தி வரும் இந்தியா ருஸ்யாவுடனும் உறவாடுகிறது; மட்டுமல்லாமல் இந்திய-சீன-ருஸ்யக் கூட்டுப் படைகளின் இராணுவ ஒத்திகை நிகழ்விலும் பங்கேற்கிறது (முன்னதாக அமெரிக்காவுடனான ஒத்திகையும் இடம்பெற்றது). இந்தியாவின் இந்த நிலைப்பாட்டுக்குப் ‘பாடம் கற்பிக்கும்’ எந்தவொரு நடவடிக்கையையும் மேலாதிக்க சக்திகளால் மேற்கொள்ள இயலவில்லை. பத்து வருடங்களின் முன்னர் முதல் பத்துப் பொருளாதார முன்னணி நாடுகளில் ஒன்றாக இருக்க வாய்ப்பற்று இருந்த இந்தியா இன்று பிரித்தானியா வகித்திருந்த ஐந்தாவது இடத்தைப் பெற்றுவிட்டது (இந்தியாவைச் சுரண்டி ஒட்டாண்டி ஆக்கிய பிரித்தானியா ஆறாவது இடத்துக்குத் தள்ளப்பட்டு உள்ளது. அமெரிக்கா, சீனா, ஜப்பான், ஜெர்மனி என்பன இந்தியாவுக்கு முன்னே உள்ளன). அமெரிக்கா, ஜப்பான், ஜெர்மனி என்பன தொடர்ந்து முன்னேற இயலாத நெருக்கடி நிலையை அடைந்து வருவதனால் முதல் நிலைக்குச் சீனாவும் இரண்டாவது இடத்துக்கு இந்தியாவும் வருவதற்கான மாற்றப்போக்கு வளர்ந்து வருகிறது! இத்தகைய வரலாற்று மாற்றப்போக்கைத் தடுக்க இயலாத ஏகாதிபத்திய அணிக்கு முன்னாலுள்ள சவால் சீனா; புதிய வடிவில் சோசலிச மாற்றத்தின் வாயிலாக உலகை மறு கட்டமைப்புக்கு உள்ளாக்க முயற்சிக்கும் சீனாவின் செயலொழுங்கைத் தடுக்க வேண்டி உள்ளதன் காரணமாக இந்தியாவை ஏகாதிபத்திய அணியின் முன்னணிச் சக்தியாக வளர்த்தாக வேண்டிய நெருக்கடி மேற்குலகுக்கு! இலங்கை மீது இந்தியா மேலாதிக்கவாத நடைமுறைகளை மேற்கொள்வதனை மூடிமறைக்கும் காப்பிரேட் ஏகாதிபத்திய ஊடக ஊதுகுழல்கள், சீனாவின் பிரிக்க இயலாத பகுதியே தைவான் எனக் கோட்பாட்டு அளவில் ஏற்றுக்கொண்ட போதிலும் ‘சீனா தைவானை ஆக்கிரமிக்க முற்படுகிறது’ என அபாண்டமான பிரசாரங்களை மேற்கொண்டு வருகிறது!

பாட்டாளி வர்க்கச் சோசலிச நிர்மாணத்தில் இருந்து வேறுபட்ட வடிவத்தை உடைய விடுதலைத் தேசியச் சோசலிச நிர்மாணத்தைச் சீனா மேற்கொண்டு வருகிறது. அதன் பிரதான அம்சம், தேசங்களும் தேசிய இனங்களும் ஏகாதிபத்தியத்தாலும் பேரினவாதத்தாலும் சுரண்டப்படாமல் பூரண விடுதலை பெற்றுத் தேசங்கள் இடையே சமத்துவத்தை ஏற்படுத்துதல். அவ்வகையில் நாடுகளுடன் சிறியது - பெரியது என்ற வேறுபாடு பாராட்டாது உறவாடும் சீனாவை ஆக்கிரமிப்பாளராகக் காட்டுவதற்குத் தைவான் விவகாரத்தை மேலாதிக்க நாடுகள் கையாள்கின்றன. மாற்று வழி இல்லாத போது வன்முறை வாயிலாகத் தைவானை மீட்டெடுக்கும் நிர்ப்பந்தம் சீனாவுக்கு ஏற்படலாம்! ஏகாதிபத்திய ஊடக மோசடிகள் அந்த அவசியமான (சீனாவுக்கான இறைமையையும் சுதந்திரத்தையும் பேணிப் பாதுகாக்கும்) நடைமுறையை ‘ஆக்கிரமிப்புச் செயற்பாடு’ எனப் புலம்பித் தள்ளும்போது இலங்கை தன்னை இந்தியாவுடன் இணைக்கும்படி ‘கெஞ்சிக் கேட்டு’ அதனது சுதந்திரத்தை இழந்து போயிருக்கும் (ஏற்கனவே முப்பது வருட யுத்தம் ஊடாக இறைமையை இந்தியாவிடம் கையளித்தோம்; இந்தியாவை விடவும் வலுவான வாழ்வியலைக் கொண்டிருந்த இலங்கை ஒட்டாண்டி நிலைக்குள்ளாக நேர்ந்து, இந்தியா ஐந்தாவது பொருளாதார வல்லரசாக வளர இயலுமான மாற்றச் செல்நெறி இந்திய இராஜதந்திரத்தின் நுட்பமான கையாளுகையின் பெறுபேறு. இன்றைய சுதந்திரத்தைப் பறித்தெடுக்கும் இந்திய இராஜதந்திரத்துக்கு ஊடகப் பரப்புரையாளர்கள் பேருதவி நல்கி வருகின்றனர்). இதுவரை இனவாதப் பிளவுகளால் வீழ்ச்சியின் அதளபாதாளத்துக்குச் சென்றுவிட்ட நாம் இனியாவது விழிப்படைய வேண்டாமா? புதிய உலக ஒழுங்குக்கான மார்க்சியத் திணை அரசியல் பற்றிக் கற்றுச் செயற்பட முன்வர வேண்டாமா?

சாதியத் தகர்ப்பு அரசியல் முன்னெடுப்பில் ஆனந் டெல்டும்ப்டெயின் மகத்தான பங்களிப்பு எழுபதாம் ஆண்டுகளில் மார்க்சிய இயக்கம் வீறுடன் போராட்டங்களை முன்னெடுத்து வந்த சூழலில் விரைவில் சோசலிசப் புத்துலகு சாத்தியம் என்ற நம்பிக்கை உலக நாடுகள் பலவற்றிலும் இருந்தது! இலங்கை அத்தகைய நம்பிக்கைக்கு உரிய முன் வரிசை நாடாக இருந்ததன் பேறாக வலதுசாரி மக்கள் விரோத ஐதேக அரசு எண்பதாம் ஆண்டுகளில் இனவாத யுத்தத்துக்கு நாட்டை ஆட்படுத்தியது; முப்பது வருடங்கள் நீடித்த போரின் முடிவில் இறைமையை இழந்து போனமை முதல் சருக்கம். இன்றைய இரண்டாம் சருக்க முன்னெடுப்பைக் கடந்தவாறு இருக்கிறோம்! இன்னொரு வடிவில் இன-மத வாதங்கள் மேற்கிளம்பி வருகின்றன; எண்பதுகளில் ஜே.ஆர். ஜெயவர்த்தன கையாண்ட இராஜதந்திரக் கையாளுகையை அவரது மருமகனார் கனகச்சிதமாக இன்று முன்னெடுத்து வருகிறார்! நாட்டின் சுதந்திரத்தையும் மேலாதிக்க வல்லரசிடம் கையளிப்பதற்கான ‘இரத்தம் சிந்தாத யுத்தமான’ இன்றைய அரசியல் முன்னெடுப்புகள் வாயிலாக, இன-மத கலவரங்களைத் தோற்றுவிப்பதற்கு ஏற்ற இனக்காழ்ப்புணர்வுகள் காப்பிரேட் ஊடகங்களால் திட்டமிட்டு வளர்க்கப்படுகின்றன! தம்மையும் அறியாமல் பலர் ‘கஞ்சிக் கலயங்கள்’ ஏந்தியவர்களாக இன்றைய இன வெறுப்பு நெருப்புக்கு எண்ணை ஊற்றிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள்!

இலங்கையை விழுங்கி ஏப்பமிடும் ஏகாதிபத்தியமாக இன்று இந்திய வளர்ச்சி அபரிமிதமாக விஸ்வரூபம் எடுத்து விட்டது; மக்கள் சீனச் ‘சந்தைச் சோசலிச’ முன்னெடுப்பானது ஒடுக்கப்படும் தேசங்களுக்குக் கலங்கரை விளக்காக அமையும் என்பதால் இந்தியாவை ‘ஏகாதிபத்தியச் சுயநிர்ணயம்’ தமக்கான தலைமைக் கேந்திரமாக அமையுமாறு இவ்வகை வளர்ச்சியைச் சாத்தியமாக்கி உள்ளது! இந்திய விடுதலைப் போராட்ட சக்திகளும் எழுபதுகளில் தீர்க்கமான போராட்டங்களை முன்னெடுத்தனர்! ருஷ்ய பாணி, சீனப் பாதை என்பதான விடுதலை மார்க்கங்கள் குறித்து முனைப்புக் காட்டிய அளவுக்கு இந்தியச் சமூக நிதர்சனத்தை எவரும் கவனங்கொள்ளவில்லை; இந்தக் கண்மூடித்தனமான வரட்டுவாத நிலைப்பாடு காரணமாக வரலாறு, புரட்சிகர சக்திகளது கைகளை விட்டு விலகி ஏகாதிபத்தியச் சுயநிர்ணய வழித்தடத்தை இந்தியா முன்னெடுக்க இடமளித்துள்ளது! பார்க்கத் தவறிய பக்கத்துக்கு கவனத்தைக் குவிப்பதற்கென எழுதப்பட்ட நூல் ஆனந்த் டெல்டும்ப்டெ இன் “ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பும் சாதி ஒழிப்பும்.” மார்க்சிய அணிகளும் வர்க்கவாதங்கடந்து இந்தியச் சமூகச் சிறப்பம்சத்தைக் கவனங்கொள்ளவில்லை; தலித்திய அணிகளும் சாதிவாத முடக்கங்களை விட்டொழித்து வர்க்கப் பார்வையின் அவசியத்தை விளங்க முயற்சிக்கவில்லை! இரு அணிகளாலும் கைவிடப்பட்ட நூலாசிரியர் இந்துத்துவ ஆட்சியாளர்களால் சிறையிடப்பட்டு உள்ளார். மார்க்சியர்களாக வலம் வருவோருக்குப் புரியாத மார்க்சியம் இந்துத்துவத்துக்கு விளங்கியுள்ளது என்பது பேரவலம்!

மறைக்கும் மாயநந்தி - தமிழகத்தின் ‘புலப்பெயர்வு நாவல்’ சொக்கலிங்கம் பிரபாகரன் (பயணத்தொடரில் பிரபாகரென அறிமுகம் செய்திருந்த தோழர்) எழுதி இரண்டு வருடங்களின் முன்னர் சிந்தன் புக்ஸ் வெளியீடாக வாசகர் கரங்களுக்குக் கிடைத்த தனிவகைப் படைப்பு இந்த நாவல். சாத்தூரில் இடம்பெற்ற த.க.இ.பெ.ம. 12 வது மாநாட்டில் தோழர் பிரபாகரைச் சந்திப்பேனென எதிர்பார்த்து இருக்கவில்லை; பல நூல்களை ஆங்கிலத்தில் இருந்து தமிழுக்கு மொழிபெயர்த்தவர் என்றவகையில் அவரை அறிந்திருந்தேன் ஆயினும் இலக்கிய மாநாட்டில் கலந்துகொள்ளும் ஆர்வம் உடையவராக இருப்பாரென எண்ணி இருக்கவில்லை. பங்கேற்கும் வகையில் ஆக்க இலக்கிய கர்த்தாவாக அவர் அங்கே மதிக்கப்பட்டமை புதிய செய்தியாக இருந்தது. பேராசிரியர் ஆனந்தகுமார் அவர் மேல் அதீத மதிப்புக்கொண்டு இருந்தார் (அடுத்து வெளிவரவுள்ள பிரபாகரின் சிறுகதைத் தொகுப்புக்கு இவரே முன்னுரை எழுத உள்ளார்). மூன்று நாட்கள் மாநாட்டின் இடைவேளைகளில் திணை அரசியல் குறித்து விளக்கங்களைக் கேட்டு விவாதித்தபடி இருந்தார் பிரபாகர். ‘நமது சமூகத்தை அணுகுவதற்கான அடிப்படை அம்சம் இதில இருக்கே; இதை அறிஞ்ச நிலையில, இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னர் வெளியிட்ட என்னுடைய நாவலை மீள எழுத வேணும் போலிருக்கே’ என ஆதங்கப்பட்டுக்கொண்டு இருந்தார். அவ்வாறு நாவல் வந்திருந்த புதிய செய்தி ஆச்சரியம் ஊட்டிய வகையில் அதனைப் பெற இயலுமா எனக்கேட்டேன். அவருடைய வீட்டுக்குச் சென்றதும் கைக்கு எட்டிய படைப்பைப் படிக்கத் தொடங்கி விமானம் ஏறுமுன்னரே படித்து முடித்துவிட்டேன். இப்போதுதான் பதிவு சாத்தியமாச்சு (ஏனைய பல புத்தகங்களையும் படித்தபடி இருக்கிறேன்; ஒன்றொன்றாகப் பதிவிடுவேன்). இந்த நாவல் புலம்பெயர் படைப்பு என்றதும் எந்த மேலைத்தேசத்துக்கு உரியது என்ற கேள்வி எழுந்து இருக்கலாம்; இரத்தம் சிந்தாத யுத்தமான அரசியல் வடிவத்துக்கு உரிய தொழிற்சங்கப் போராட்டம் காரணமாகத் தமிழ்நாட்டில் இருந்து உத்தரப்பிரதேசம் - லக்னோவுக்கு தூக்கிவிளாசப்பட்ட வசந்தன் இந்நாவலின் பிரதான கதாமாந்தன். லக்னோ தான் பிரதான கதைக்களம். வெவ்வேறு காரணங்களால் அங்கு வந்து பணியாற்றிய தமிழகத்தவரே பெரும்பாலான பாத்திரங்கள். அந்த ஊர்வாசிகளும் இந்தியாவுக்கு உட்பட்ட வெவ்வேறு தேசத்தவரும் (இந்தியா பல்தேசக் கூட்டு என்பதை இந்துத்துவம் நாசப்படுத்த முனைந்த போதிலும் அங்குள்ள மக்கள் அந்தப் புரிதலுடன் கொண்டும் கொடுத்தும், முரணுற்றும் சேர்ந்து இயங்கியும் அழகுற வாழ்வதனை இந்தப் படைப்பும் காட்டுகிறது) கதை மாந்தர்களாக இடம்பெறுகின்றனர். தமிழக கம்பெனி லக்னோவைச் சுரண்டுவது பற்றி ‘தென்னாட்டவர்களே வெளியேறுங்கள்’ என்ற போராட்ட சம்பவம் ஒன்று இடம்பெற்றமையையும் கதை பதிவு செய்துள்ளது. தமிழகத்தில் ‘வடக்கத்தியரை வெளியேற்றுவோம்’ என்ற தமிழ் தேசிய முழக்கங்கள் அவ்வப்போது எழுந்தாலும் பல்தேச உணர்வோடு தமிழக மக்கள் அனைவரையும் அரவணைத்து வாழ்வதைப்போல அங்கேயும் இந்திக்கார மக்கள் நம்மவரோடு இரண்டறக் கலந்து வாழ்ந்தபடி! எதிர்பாராத வேளை, தொழிற்சங்கப் பழிவாங்கலுக்கு எதிரான போராட்ட வெற்றியால் வசந்தன் தமிழகம் திரும்பும்போது லக்னோ மக்கள் வழங்கிய பிரியாவிடை இத்தகைய இரத்தமும் தசையுமான பிணைப்பைக் காட்டவல்லது. அங்கேயும் மக்கள் விடுதலைக்கான ஒரு கொம்யூனிஸ்ட்டாகப் போராட்டங்களை முன்னெடுத்து அந்த மக்களுறவை அவன் சம்பாதித்து இருந்தான் என்பது கவனிப்புக்கு உரிய அம்சம்!

ரத்தினசாமி சாருக்கு வசந்தன் எழுதும் கடிதம், அதனை வாசித்துச் செல்லும்போது இடையிட்டு அவரிடையே எழும் எண்ண அலைகள் என்ற வடிவில் நாவல் நகர்ந்து செல்கிறது. அதிகார மோகங்கொண்ட ரத்தினசாமி, மக்கள் விடுதலை நாட்டத்துடன் தனது வாழ்க்கைப் போராட்டங்களை முன்னெடுக்கும் வசந்தன் என்ற எதிர்நிலைப் பாத்திரங்கள் முக்கியத்துவம் பெறும் இந்தப் படைப்பானது, திணை அரசியல் கண்ணோட்டத்தை உள்ளுணர்வாக கொண்டு இருந்தவாறு சொ. பிரபாகரன் அவர்களால் எழுதப்பட்டுள்ளது எனக் கணிக்க ஏற்றதாக உள்ளது. ‘வெறும் வர்க்க மோதல் புரிதலுடன் இந்த நாவலை எழுதிவிட்டேன்; திணை அரசியல் புரிதலுடன் அதனைத் திரும்ப எழுத வேண்டும்போல இருக்கிறது’ எனத் திரும்பத் திரும்பக் கூறினார். மக்கள் ஊடாட்டங்கள் என வரும்போது வெறும் வர்க்கவாதியாக இல்லாமல் சமூக மாற்ற நேசிப்புடன் அனைவரையும் அரவணைத்து இயங்கும் மார்க்சியருக்கான இயல்பண்பு வெளிப்படும் வகையில், இப்படைப்பு திணை அரசியல் சிந்தனைக்கு உரியதாக எனக்குப் படுகிறது. எதையும் வேகமாக உள்வாங்கித் தனக்கு உரியதாக வளர்த்தெடுப்பவர் பிரபாகர். “இந்துத்துவம் இந்து சமயம் சமூக மாற்றங்கள்” நூலைப் படித்ததும் தோழர் பாலாஜி உடன் வீடுதேடி வந்து அவர் உரையாடியது பற்றி எழுதி இருக்கிறேன். இந்தப் புதிய கண்ணோட்டத்தில் இதே படைப்பை இன்னும் வீச்சானதாக வெளிப்படுத்த அவரால் இயலும் என்பதனை மறுக்க இயலாது (இந்தப் பார்வைத் திறன் இயல்பாக உள்ளதனாலே தான் கற்பூர வேகத்தில் மாற்றுக் கருத்தைக் கிரகித்து விடுகிறார் என்பதைக் கவனங்கொள்வோம்). விரிவாக விமரிசனம் எழுத அவசியம் உடைய படைப்பு; இந்த அறிமுகத் தூண்டல் நூலைப் பெற்றுப் படிக்கும் ஆவலை ஏற்படுத்தி இருக்கும் என நம்புகிறேன். புலப்பெயர்வுக் களம் என்ற வேறுபட்ட வாழ்வியலை இன்னும் பல கதைகளாக வைத்துள்ள அவரது எழுத்தார்வம் மென்மேலும் பெருகும் வண்ணம் இந்த நூலுக்கான ஆதரவை வழங்குவோம்!

விடுதலைத் தேசியச் சிந்தனை முறைமைக்கான கருத்தியல்: ஆன்மீக நாத்திகம் இந்த வையகத்துக்குத் தமிழ் வாழ்வியல் வழங்கிய தனித்துவப் பங்களிப்பான திணை (முழுச் சமூக சக்தி) அரசியல் செல்நெறிக்கான ஏழாவது பதிவு மே மாதம் 8 ம் திகதி இடம்பெற்று ஒரு மாதம் கடந்த நிலையில் அடுத்த பதிவு இது(இடையிட்ட வேலைகள் இத் தாமதத்தை ஏற்படுத்திவிட்டன). வீறுடன் வரலாறு படைத்து வந்ததன் பேறாக வர்க்க அரசியல் இயங்காற்றலுக்கு அப்பால் முழுச் சமூக சக்திகளான சாதி, தேசம் (திணைகள்) என்பவற்றின் இயங்கு முறைமைக்கான தெளிவைப் பெறத் தமிழக வரலாற்றுச் செல்நெறியைப் படித்தாக வேண்டும் எனப் பார்த்து வந்தோம்! அத்தகைய வரலாறு படைக்கும் ஆற்றல் பதின்மூன்றாம் நூற்றாண்டின் பின்னர் கை நழுவிப்போன காரணங்களை ஏழாவது பதிவு வெளிப்படுத்தி இருந்தது. மேலாதிக்க ஒடுக்கு முறையில் சுகித்து மகிழ முனைந்த வாழ்வியலில் மூழ்கத் தொடங்கியதும் வரலாறு படைக்கும் ஆற்றல் இழப்புக்காளானது. ஆங்கில மேலாதிக்கத்தின் கீழ் சுதந்திரம் இழந்த சுரண்டும் கும்பலும் அவமானங்களைச் சந்தித்த போது விடுதலைத் தேசிய வரலாறு படைக்கும் முனைப்புக்கு உத்வேகமூட்ட வேண்டிய நிர்ப்பந்தம்! இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கம் முதல் மக்கள் எழுச்சிக்கு அறைகூவல் விடுத்துப் போராடும் சக்திகள் களமாட அவசியப்பட்ட செயல் திட்ட வடிவங்களை முன்னிறுத்தும் தேவை வலுப்பட்டு வந்தது!

அந்நிய ஆதிக்கத்தைத் தகர்த்தல், சாதி பேதங்களைக் களைந்து எறிதல், பெண் விடுதலை, பொருளாதார ஏற்றத் தாழ்வுகள் அற்ற சமத்துவத்தை வென்றெடுத்தல் என்ற முழுமைப்பட்ட விடுதலைத் தேசியக் கருத்தியல் தமிழகத்தில் இருந்து மட்டுமே வெளிப்பட இயலுமாயிற்று! திணை அரசியல் இயக்குவிசை ஆறு நூற்றாண்டுகள் (14 - 19 ம் நூற்றாண்டுகள்) செயல் வேகம் அற்றதாகித் தமிழகம் வீழ்ந்துபட்டுப் போயினும், முன்னரிருந்து இயங்கி வந்த சிந்தனை முறையின் வீச்சுக் காரணமாக பாரதியின் ஆன்மீக நாத்திகம் எனும் விடுதலைத் தேசியத்துக்கான கருத்தியல் மேற்கிளம்பி வர முடிந்தது! கடவுள் இந்த உலக இன்ப, துன்பங்களின் காரணியல்ல; மனிதச் செயல்களின் (சுரண்டல் அமைப்பின்) பேறான ஏற்றத் தாழ்வுகளைத் தகர்த்துச் சமத்துவ சமூகத்தைப் படைப்பது மனித ஆற்றலுக்கு உட்பட்ட விவகாரம். கடவுளென ஒரு சக்தி இல்லையென்ற புரிதலைப் பெற்றுக்கொண்ட செயல் வீரர் ஒருவர், கடவுளை நம்பும் மக்களைச் செயல் வேகங்கொள்ளத் தூண்டுவதற்கு முனையும் போது நாத்திக வாதத்தைத் தவிர்த்து மக்களின் ஆன்மீக மொழியில் உரையாடியாக வேண்டும். அதற்காக ஆன்மீக வாத முன்னெடுப்புகளுக்கு ஆட்பட அவசியமில்லை! பாரதி ஆன்மீக வாதி அல்ல! ஷெல்லிதாசன் என்று நாத்திக வாதியாகத் தன்னைப் பிரகடனப்படுத்தியவர், மக்கள் கருத்தை உருவாக்க முனைந்த போது நாத்திக வாத ‘வளர்ச்சியை’ வெளிப்படுத்தும் விடலைப்பருவ மனோபாவத்தை விட்டொழித்தவர்! ஆன்மீக நாத்திக வாதியும் அல்ல; ஆன்மீக நாத்திகச் சிந்தனை முறையை முன்னிறுத்தி இயங்கும் செயற்பாட்டாளர்! பின்னரான வரலாற்று ஓட்டங்களைக் காணும்போது பாரதியின் ஆன்மீக நாத்திக உலக நோக்கின் அவசியம் ஏன் வலியுறுத்தப்பட வேண்டும் என்ற புரிதலைப் பெற இயலுமாக இருக்கும்! தொடர்வோம்!!

“புலம் பெயர்ந்தோர் இலக்கியம் - பனுவல்களும் மதிப்பீடுகளும்” - முனைவர் பா. ஆனந்தகுமார் நியூ சென்சுரி புக் ஹவுஸ் வெளியீடாக 2018 இல் வெளிவந்து திருத்தப்பட்ட 2 ம் பதிப்பாக 2020 இல் மலர்ந்த நூல் கையில் கிடைத்த உடன் படிக்கத் தொடங்கி, இன்று படித்து முடித்தேன்! யுத்தக் கொடூரத்தால் புலச்சிதறல்களுக்கு உள்ளான ஈழத் தமிழர் படைப்பாக்கம் எண்பதாம் ஆண்டுகளில் வீச்சுடன் வெளிப்பட்ட பின்னரே இத்தகைய புதிய வடிவம் தமிழிலக்கியச் சூழலில் பெரிதும் கவனத்தை ஈர்த்திருந்தது. எம்மவர்கள் பெரும்பாலும் யுத்த அனர்த்தப் புலச் சிதறலே ‘புலம் பெயர் இலக்கியத்’ தகுதி உடையன என்ற கருத்துடையவர்கள்!

அதனைக் கடந்த விரிந்த பார்வை இந்நூல் வாயிலாக வெளிப்படக் காணலாம். மனிதக் கொடூரத்தில் ‘இரத்தம் சிந்தும் அரசியலான’ யுத்த அனர்த்தத்துக்கு குறைந்த அவலமல்ல ‘இரத்தம் சிந்தாத யுத்தமான’ அரசியல்-பொருளாதார அனர்த்தம் காரணமான புலச் சிதறல்கள். அந்தவகையில், பிரித்தானிய ஏகாதிபத்தியம் கூலிகளாக கப்பலேற்றி நான்கு திசைகளின் பலவேறு நாடுகளுக்கும் சிதறடித்த உழைக்கும் மக்களின் கண்ணீரைக் கவியாக்கிய பாரதி இடம் புலம்பெயர் இலக்கியம் தொடக்கம் பெற்றதென பேராசிரியர் ஆனந்தகுமார் காட்டுவார்! புதுமைப்பித்தன், பா.சிங்காரம் போன்றோர் வளர்த்தெடுத்த இப்புதிய வடிவம் ஈழப் போராட்டம் காரணமாக ஏற்பட்ட புலச் சிதறல் வெளிப்படுத்தி இருந்த படைப்பாக்கங்கள் வாயிலாகப் புதிய பரிமாணங்களை எட்டி இருந்ததென வலியுறுத்தத் தவறவில்லை. ‘புலம் பெயர்ந்தோர் இலக்கியம்: வரையறைகளும் கூறுகளும்’ என்ற முதல் கட்டுரை இந்தப் புதிய வடிவம் குறித்த பன்முகத் தரிசனங்களை வெளிப்படுத்துகிறது. “ ‘சயாம் மரண ரயில்’ நாவல் - ஓர் அறிமுகம்” என்ற நாலாவது கட்டுரை யுத்தக் கொடூரப் புலச் சிதறலுக்கு முந்திய (இரண்டாம் உலக யுத்த அனர்த்தத்தினுள் தமிழகப் புலம் பெயர்ந்தோர் அனுபவித்த கொடூரங்களைக் காட்டும்) வடிவத்துக்கான இலக்கியம் குறித்துப் பேசும்! இடையிட்ட இரு கட்டுரைகள் ஈழப் புலம் பெயர் இலக்கியங்கள் பற்றியன! இப்பேசுபொருளுக்கான ஆக்கங்கள் தொகுப்பில் சரிபாதி இடங்களைப் பெறுகின்றன. எடுத்துக்காட்டுக்கு உரியனவாக (தேர்ந்து எடுத்த சிறப்பான) ஒன்பது கவிதைகள், ஐந்து சிறுகதைகள் ஆதியன இடம்பெற்றுள்ளன. நூறு பக்கங்கள் கொண்ட நூல் வாயிலாக புலம்பெயர் இலக்கியம் குறித்த விசாலித்த பார்வையை எட்ட இயலுமாக இருப்பது வியப்பளிக்கிற அம்சம்! ‘கடுகைத் துளைத்து ஏழ் கடலைப் புகுத்தும்’ நுட்பத்திறன் இதுவெனலாம்!

கே. டானியல் இறுதியாக எழுதிய “சாநிழல்” நாவல் பற்றிய அறிமுக உரை இணுவில் மத்திய கல்லூரி ஆரம்பப் பிரிவு மண்டபத்தில் இடம்பெற்ற போது தேசிய கலை இலக்கியப் பேரவையின் ஐம்பதாம் ஆண்டு நிறைவையொட்டி மாதந்தோறும் இடம்பெற்று வருகின்ற ‘புத்தகப் பண்பாட்டு அரங்கம்’ மூன்று தினங்களாக இணுவில் மத்திய கல்லூரி ஆரம்பப் பிரிவு பாடசாலையில் வெற்றிகரமாக நிறைவேறி வருகிறது; இன்று இறுதித்தினப் புத்தகக் கண்காட்சி! நேற்றைய புத்தக அறிமுக நிகழ்வில் டானியலின் ‘சாநிழல்’ நாவலை அறிமுகம் செய்து பேசியிருந்தேன். நூல் பற்றி விரிவான பதிவு பின்னர். இதே பொருளில் ஒரு சிறுகதையை 1962 இல் டானியல் எழுதி ‘ஈழநாடு’ இதழில் வெளிவந்ததுண்டு; அதனை நாவலாக விரிவுபடுத்தி 1986 இல் எழுதப்பட்ட போதிலும் இப்போதுதான் நூலுருப்பெற்றுள்ளது. அதன் வெளியீட்டு நிகழ்வுக்காக வருகை தந்த அ. மார்க்ஸ் கே.ஏ.எஸ். சத்தியமனை நூலகத்துக்கு வருகை தந்தது பற்றி ஏற்கனவே பேசியுள்ளேன். அ. மார்க்ஸ் வீட்டில் தங்கியிருந்து வைத்தியத் தேவைகளை மேற்கொண்ட நிலையில் தான் இந்த நாவலை டானியல் எழுதியுள்ளார். வெளிவந்துள்ள நூலில் 1962 இல் ‘ஈழநாடு’ பிரசுரித்த சிறுகதையும் இடம்பெற்றுள்ளது. ஒரு வைத்தியராக, தன்னுடன் பணிபுரியும் அடிநிலை ஊழியரான சுடலை என்கிற தோட்டியைப் பிற ஆதிக்க சாதிக் கனவான்கள் போலல்லாது மனிதத்துவத்துடன் அணுகும் உயர்ந்த உள்ளம் கொண்ட பாத்திரம் இறுதியாகத் தனது முகத்தில் ‘சாநிழல்’ படர்வதாக உணரும் நிலை சிறுகதையில்! நாவலில் அதே உணர்வுகள் வெளிப்பட்ட போதிலும் தன்னிடம் சாநிழல் படிவதாக டொக்ரர் உணர்வதாக இல்லை; சாதிய வாழ்வியல் சார்ந்த வேறு சாநிழல்கள் நாவலில்!

“பஞ்சமர்” நாவலை 1974 இல் எழுதிய பின்னர் தான் அந்த நாவலின் களமான சாதிய வாழ்நிலைகளைப் படைப்புகளுக்கான பேசுபொருள் என ஆக்கிக்கொண்டார் டானியல்; முன்னதாகச் சிறுகதைகளில் வர்க்கச் சுரண்டலை முகங்கொள்ளும் வாழ்வியலே பேசப்பட்டன. மூன்று சிறுகதைகள் சாதி முரணை வெளிப்படுத்தின என்றாலும் அங்கேயும் வர்க்க முரண் முனைப்பாக வெளிப்படக் காணலாம்! நாவல்களில் சாதிவாதச் சரிவுக்கு ஆளாகிறார் என்ற விமரிசனம் டானியலின் மீது (ஒவ்வொரு நாவல் வெளிவந்த சந்தர்ப்பங்களிலும்) தொடர்ச்சியாக முன்வைக்கப்பட்டு இருந்த நிலையில் இறுதியாக எழுதிய “கானல்” நாவலை சாதியச் சழக்குகளுக்கு இடமற்ற வகையில், மார்க்சிய நோக்குடன் (வர்க்கப் பார்வையில்) படைத்தளித்திருந்தார். அதற்கும் பின்னராக - இறப்புக்கு முன்னர் நிறைவாக எழுதிய - இந்தப் படைப்பிலும் சாதிவாதம் அண்டாத வகையில் கதையை நகர்த்திச் சென்றுள்ளார். பிராமணியம் வளர்த்துள்ள மூட நம்பிக்கைகளை நிராகரிப்பதற்கு பெரியாரியம் அவசியமில்லை; பிராமண எதிர்ப்பு அரசியலாக அன்றிச் சாதிபேதங்களைத் தகர்க்கும் போராட்டத்துக்கு மார்க்சியம் வழிகாட்ட வல்லது என்பதனைப் பாத்திர வாயிலாக வெளிப்படுத்துவதனை அவதானிக்கலாம். டொமினிக் ஜீவா (நாவலில் காட்டப்பட்ட ‘ஜீவா வாயிலாக சாதியத் தகர்ப்புக் கருத்தியலைப் பெற்றோம்’ என்ற அம்சத்தில் அந்த ஜீவாவைத் தனது பெயருடன் நிரந்தரமாக இணைத்துக் கொண்டவர்), என்.கே. ரகுநாதன் போன்றோர் ப. ஜீவனந்தத்தால் ஆகர்ஷிக்கப்பட்டு மார்க்சியத்தை வரிப்பதற்கு முன்னர் திராவிடரியத்தை ஏற்றுக்கொண்டவர்கள்; அவர்கள் அளவுக்குக்கூட டானியலிடம் திராவிடர் இயக்கச் சாய்வு இல்லாமல் மார்க்சிய நாட்டமே டானியலிடம் மேலோங்கிய வகையில் அவரது வாழ்வியல் அமைந்திருந்தது. இதுபற்றி நாலு முன்னோடிப் படைப்பாளுமைகளை முன்னிறுத்தி எழுதிய “முற்போக்கு இலக்கிய எழுச்சி” எனும் நூலில் விரிவாக எழுதி உள்ளேன்! இன்னும் இவை பற்றிய தேடலை விரிவாக்கும் அவசியம் உள்ளது!! இந்த நூலினை டானியலின் இளைய மகன் வசந்தன் (ஷாம் மாஸ்டர்) இடையறாத தேடலில் கண்டு பிடித்து ‘புனைவகம்’ வாயிலாக வெளியிட்டுள்ளார். பிரதியைப் பாதுகாத்துச் சேர்ப்பித்த கதையை அசுரநாதன் இந்நூலில் வெளிப்படுத்தி உள்ளார். பேராசிரியர் சண்முகதாஸ் அவர்களது அணிந்துரை, அ. மார்க்ஸ் அவர்களது முன்னுரை என்பனவும் பல உண்மைகளை வெளிப்படுத்துவன!

பாபாசாஹேப் அம்பேத்கர் தலைமையேற்று முன்னெடுத்த ‘முதல் தலித் புரட்சியின் உருவாக்கம்’ என்ற வரலாற்றுத் தடம் - மகத்தான மஹத் போராட்டம் மிகமிக அற்புதமான படைப்பாக்கமாக ஆனந்த் டெல்டும்டே அவர்களால் மஹத் எழுச்சி நூலாக்கப்பட்டுள்ளது. ஆங்கிலத்தின் வழியாக தமிழில் கமலாலயன் வழங்கியுள்ள இந்த நூல் நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ் வெளியீடு! இன்னும் ஐந்து வருடங்களில் மஹத் போராட்டம் நூற்றாண்டைக் காண உள்ளது. நிறைவுரையாக 506 ம் பக்கத்தில் “தலித் மக்களுக்கு மஹத் ஒரு மகோன்னதமான தருணத்தை ஐயத்திற்கு இடமின்றி நிறுவியிருக்கிறது. ஆனால், அதே சமயம்…” என அந்தப் போராட்டத்தின் பலம்-பலவீனங்கள் அனைத்தையும் தொகுத்துத் தந்துள்ளார் ஆசிரியர். குறிப்பாக அரசு பற்றிய தெளிவீனம் - தொடர்ந்து அரசைச் சார்ந்திருக்கும் இயக்கமுறையைத் தொடக்கி வைத்தமை என்பன விமரிசனத்துக்கு உள்ளாக்கப்பட்டு இருப்பதனை அவதானிக்கலாம்! இத்தகைய விமரிசனக் கண்ணோட்டத்தை கடந்த கால வரலாற்றின் மீது பிரயோகிப்பது அவசியம்; அதன் வாயிலாகவே எதிர்காலச் செயற்பாட்டைத் தவறற்ற வகையில் முன்னெடுக்க இயலும் என வலியுறுத்தும் ஆசிரியர், இது எந்தவகையிலும் வரலாறு படைத்த அன்றைய சாதனையாளர்களை மதிப்பிறக்கம் செய்வதாகாது எனவும் எடுத்துக்காட்டுகிறார்! மாறாக, அந்த முன்னோடிகளை வழிபாட்டுக்கு உரியவர்களாக ஆக்குவதே அவர்களுக்கும் வரலாற்றுக்கும் செய்யும் மிகப்பெரும் துரோகம் என இடித்துரைப்பார் ஆனந்த் டெல்டும்ப்டே! இந்தப் போராட்டத்தை வடிவப்படுத்தித் தொடக்கிவைத்த (பாபாசாஹேப் அம்பேத்கரை வற்புறுத்தித் தலைமை ஏற்க வைத்த) தோழர் ஆர்.பி. மோரே அவர்கள் அந்த நிகழ்வுப் போக்குகள் அனைத்தையும் தெளிவுற 1963-64 ம் ஆண்டுகளில் எழுதி இருந்தார்; சிறுநூலுக்கான அந்தப் பகுதியும் ஆனந்த் டெல்டும்ப்டேயின் நூலுக்கான ஒரு பகுதியாக இடம்பெற்று உள்ளமை சிறப்பம்சம். தோழர் மோரே தொடர்ந்து பாபாசாஹேப் அம்பேத்கருடன் இயங்க இயலாமல் கொம்யூனிஸ்ட் கட்சியில் இணைந்து செயற்பட்டவர்; இந்த விலகலை (வளர்ச்சியை) பாபாசாஹேப் விருப்புறுதியுடன் ஏற்றுக்கொண்டு தொடர்ந்தும் நட்புணர்வுடன் - அதனை ஏற்றுத் தட்டிக்கொடுத்து நட்புறவைப் பேணியவராக வாழ்ந்தார் என்ற பதிவையும், மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் தலைவராக இயங்கிய தோழர் மோரே தந்துள்ளார். அந்தப் போராட்டம் தொடர்பான அனைத்து அம்சங்களையும் இந்த நூல் உள்வாங்கி ஆய்வுபூர்வமாக (படிப்பதற்கு சிரமமற்ற வடிவில்) தந்துள்ளது. போராட்ட வரலாற்று பக்கங்கள் விரித்துரைக்கப்பட்ட பாங்கு பாபாசாஹேப் அம்பேத்கரை வழிபாட்டு உணர்வுடன் ஆசிரியர் முன்வைக்கிறாரோ என்ற எண்ணத்தை ஏற்படுத்தியமை மெய்; அந்த வெளிப்பாடு தவிர்க்கவியலாதது - சரியானதே - என்ற புரிதலை “மஹத்தைப் பிரதிபலித்தல்: பின்னோக்கிப் பார்த்தலும் முன்னோக்கி நகர்தலும்” என்ற இறுதி அத்தியாயம் தெளிவுபடுத்திவிடுகிறது. அந்த முதல் தொடக்கம் பற்றிய தயவுதாட்சண்யமற்ற முழுமைப்பட்ட விமரிசனம் இந்த அத்தியாயத்தில் முழுமையாக (எந்த விடுபடலும் அற்ற பரிபூரணத் தன்மையுடன்) முன்வைக்கப்பட்டு உள்ளது. தலைமையைச் சார்ந்திருத்தல், தலைமையின் வர்க்கப் பார்வையும் வர்க்கக் குணாம்சமும் முழு இயக்கத்தையே குறுகத் தறிக்க இடமளித்தல், இன்றுவரை குட்டிமுதலாளி வர்க்கப் பண்புடன் தலித் அரசியல் தொடருதல், தூலமான பிரச்சினைகளை விடுத்து அரூபங்களில் - அடையாளங்களில் மட்டுப்பட்டு இருத்தல் … எனப் பலவும் பேசப்பட்டுள்ளது. பாட்டாளி வர்க்க நிலைப்பாட்டில் தலித் அரசியல் முன்னெடுக்கப்படுவதற்கு, மகத்தான (முதலாளித்துவச் சிந்தனை வரம்புக்குள் இருந்தபோதிலும்) புரட்சிகரமான தலித் எழுச்சி முன்னோடியாகத் திகழ்ந்த அம்பேத்கரது வகிபாகத்தை எவ்வகையில் உள்ளெடுக்க இயலும் - வேண்டும் என்கிற புரிதலை வந்தடைவதற்கு இந்த நூல் அனைவராலும் படிக்கப்படுவது மிகமிக அவசியம்!

சிப்பாய் புரட்சி முறியடிப்பு, “கடைசி முகலாயன் - ஓர் அரச குலத்தின் வீழ்ச்சி, டெல்லி, 1857” இன்றைய உலகச் செல்நெறி மாற்றம் மார்க்சியத்தின் நெருக்கடி வில்லியம் டேல்ரிம்பிள் எழுதிய “கடைசி முகலாயன் (ஓர் அரச குலத்தின் வீழ்ச்சி, டெல்லி, 1857)” என்ற நூலைப் படித்துக்கொண்டு இருக்கிறேன். இன்றைய சமகால மாற்றச் செல்நெறிகளுடன் பொருத்திப் பார்த்துப் படிப்பதற்கான சுவாரசியத்துடன், ஏகாதிபத்தியப் பிடிக்குள் முழுதாக மாட்டப்படுவதற்கான வன்முறைக் கொடூரங்களில் எமது முன்னோர் (நூற்றைம்பது வருடங்களின் முன்னர்) அனுபவித்த தாங்கவியலாத சித்திரவதைகளை மனதால் சுமந்தபடி படிக்க ஏற்றதாக இந்த நூல் படைக்கப்பட்டு உள்ளது! இதனடிப்படையை “தமிழ்ப் பண்பாடு: ஊற்றுக்களும் ஓட்டங்களும்” எழுநா தொடரில் எழுதிக்கொண்டு இருக்கிறேன். முன்னதாக எழுதிய “சமணப் பள்ளிப் படி தாண்டி பக்தி இயக்கத்துக்கு” என்ற அத்தியாயம் ஓரிரு தினங்களில் எழுநாவில் வெளிவந்த பின்னர் ‘கடைசி முகலாயன்’ அனுபவத்தை உள்வாங்கி எழுதும் “பிராமண மத வரம்பைக் கடந்த மக்கள் களம்” என்ற அத்தியாயம் ஒரு மாத இடைவெளிக்குப் பின்னர் உங்கள் பார்வைக்கு வரும். நூற்றைம்பது வருடங்களுக்கு முன்னர் நடந்த மாற்றம் ஏகாதிபத்திய அரசியல் பிணைப்புக்குள் எங்களை முழுதாக மாட்டி வைத்ததென்றால் ஆயிரத்தைநூறு வருடங்களுக்கு முன்னர் பக்திப் பேரியக்கத்தின் ஊடாக நடந்த மாற்றம் நிலப்பிரபுத்துவ அமைப்புக்குள் பிணித்துக் கொண்டது; முன்னதாக ‘நல்ல மதங்கள்’ (பௌத்தமும் சமணமும்) அதிகாரத்தில் இருந்தன - இந்த மாற்றத்துடன் பிராமண மதம் மீளெழுச்சி பெற்றது என்பதான பிறழ் வரலாற்று எழுது முறையை மறுத்து, பக்திப் பேரியக்கம் மகத்தான சமூக மாற்றத்தை நிதர்சனம் ஆக்குவதன் பொருட்டு புதிய மத உருவாக்கத்தை வெளிப்படுத்தியது எனக் காட்டுவதாக அந்தத் தொடர் உள்ளது! சிப்பாய் புரட்சி முந்திய நிலப்பிரபுத்துவ இணைப்புடன் தேசிய விடுதலைக்காக முனைந்து முறியடிக்கப்பட்ட ஒன்று! கிறிஸ்தவத் திணிப்பு காலனித்துவத்துடன் இணைந்து இந்து-இஸ்லாமியர்களை அச்சுறுத்திய சூழலில் இரு தரப்பாரும் இணைந்து அந்தப் புரட்சியை முன்னெடுத்தனர். சீக்கியர்களையும் தலித் மக்களையும் ஒன்றுபடுத்தத் தவறியதுடன் வேறும்பல விடுபாடுகளால் பிரித்தானியக் கிழக்கிந்தியக் கம்பனிக் கொள்ளையரால் மீண்டும் டெல்லியைக் கைப்பற்ற இயலுமாயிற்று. அதன் பின்னரே பிரித்தானிய அரசின் நேரடி ஆட்சிக்குள் எமது பிரதேசங்கள் கொண்டு வரப்பட்டன. பிரித்தானிய ஏகாதிபத்தியத்தில் இருந்து சுதந்திரம் எழுபது வருடங்களுக்கு முன்னர் எட்டப்பட்ட போதிலும் அமெரிக்க ஏகாதிபத்திய நவ காலனித்துவப் பிடி இன்று வரை தொடர்கிறது. இந்த ஏகாதிபத்தியப் பெரும் பிணைப்பு இறுதியாகத் தகர்க்கப்படுவதாக இல்லை என்ற போதிலும் ஒடுக்கப்பட்ட தேசங்கள் ஒன்றிணைந்து இயங்கித் தேசங்கள் இடையே சமத்துவத்தை வென்றெடுக்க ஏற்ற அரசியல் கள மாற்றம் ஒன்று இப்போது ஏற்பட்டு வருகிறது. இவை குறித்து மார்க்சிய அணிகளுக்குப் பெரிதான புரிதலோ அக்கறையோ இருப்பதாகத் தெரியவில்லை; இப்போதும் வர இருக்கிற ‘வர்க்கப் புரட்சி’ தங்களைத் தலைமை ஏற்க வருமாறு அழைக்கும் என்ற கனவுகளுடன் அவர்கள்! இலங்கையில் மார்க்சியப் பிரயோகத்துக்கான அணி உருவாக்கம் சாத்தியப்பட்டு நூற்றாண்டை பத்து வருடங்களில் சந்திக்க உள்ளோம். எமது மண்ணுக்கேற்றதாக ‘சம சமாஜக் கட்சி’ என்ற பெயரில் அனைத்து மார்க்சியர்களும் சென்ற நூற்றாண்டின் முப்பதாம் ஆண்டுகளில் இணைந்து செயற்பட்டனர். மார்க்சியமல்லாத சிந்தனைக் கோளாறால் பத்து வருடங்களில் இலங்கை கொம்யூனிஸ்ட் கட்சி தனியே பிரிந்து இயங்க நேர்ந்தது (ச.ச.கட்சியின் தலைமையின் பெரும்பான்மையினர் ட்ரொஸ்கியத்தைப் பின்பற்றியதால் ஸ்டாலினிஸ்ட்டுகளை வெளியேற்றிய துர்ப்பாக்கியத்தின் வெளிப்பாடு தனிக்கட்சி!). சோவியத்-சீன மாபெரும் விவாதம் 1964 இல் முன்னெடுப்பட்டு வந்த போது ருஷ்ய சார்புத் தலைமையால் வெளியேற்றப்பட்ட சீன சார்பினர் தமக்கான தனிக் கட்சியை ‘புரட்சிகர இலங்கை கொ.க.’ என்ற புதிய பதாகையுடன் உருவாக்கி இயங்கினர். சோவியத் சார்பு கொ.கட்சி பாராளு மன்றப் பாதையை முன்னெடுத்த போது சீன சார்புத் தலைமை வன்முறைப் புரட்சி பற்றிய புத்தக வாத முழக்கங்களை முன்வைத்தவாறு இருந்தது (யாழ்ப்பாணப் பிரதேசத்தில் உயிர்ப்பான மார்க்சியப் பிரயோகத்துடன் சாதியத் தகர்ப்புப் போராட்டம் முன்னெடுக்கப்பட்ட போது, அதற்கான வகைமுறைப்படி வன்முறைப் பாதை இடம்பெற்று இருந்தது). தலைமையின் அந்த வன்முறை மார்க்கப் பிரசாரத்தை முழுமைப்படுத்திய வடிவமாக்க முயன்ற ரோகண விஜயவீரவின் ஜே.வி.பி. தொடர்ந்தும் முன்னெடுக்கும் தலைவர் வழிபாடு காரணமாக இன்றளவும் தெளிவான மார்க்சியப் பாதையைக் கண்டடைய இயலாததாக இயங்குகிறது! ட்ரொட்ஸ்கிய திரிபுவாத புத்தகவாத வன்முறை பாதைகளைக் கடந்த வெகுஜன மார்க்கத்துடன் மக்கள் போராட்டங்கள் வாயிலாக விடுதலைத் தேசிய முன்னெடுப்பில் சோசலிசத்தை வென்றெடுக்கும் சரியான மார்க்சியப் பிரயோகத்துக்கு தோழர் கே.ஏ. சுப்பிரமணியம் முற்பட்டதன் அடையாளமாக 1978 இல் இலங்கை கொம்யூனிஸ்ட் கட்சி (இடது) உதயமானது! அதன் 45 ஆவது ஆண்டு நினைவுகூரல் கூட்டம் அண்மையில் யாழ்ப்பாணத்தில் இடம்பெற்றது! மார்க்சியப் பிரயோகத்தில் கடந்த காலத்து அனுபவங்கள் ஊடாகத் தவறுகளில் இருந்து கற்றுக்கொண்டு, சரியான நடைமுறைகளை மேலும் செழுமைப்படுத்துவதாக தோழர் மணியம் பாதை அமைந்துள்ளது!

புறநிலையான ஆய்வுகள், சரியான கொள்கை-கோட்பாடுகளை வகுத்தல், வெகுஜன மார்க்கம், பரந்த ஐக்கிய முன்னணி, மக்கள் நலன்களை நிறைவாக்கும் செயற்பாடுகள் வாயிலாக மக்களிடம் இருந்து கற்றல், கீழிருந்து மேல், மேலிருந்து கீழ் எனும் கலந்துரையாடல் முறையால் தீர்மானங்களை எட்டுதலும் செயலுருப்படுத்தலும், கூட்டான முடிவும் தனிநபர் பொறுப்பும், உட்கட்சிப் போராட்ட உரிமையுடன் சரியைக் கண்டறிதல், தவறைத் திருத்துதல், ஜனநாயக மத்தியத்துவ நடைமுறையைப் பின்பற்றுதல் எனும் தோழர் மணியம் பாதையை மக்கள் மயப்படுத்தி சமத்துவ சமூகம் படைக்க முன்வருவோம்!

உலகுக்கோர் தீய எடுத்துக்காட்டு ‘இலங்கையில் நடந்தேறி உள்ள மக்கள் புரட்சி அண்மைக்கால வரலாற்றுக்கான பெரும் பங்களிப்பு’ ‘மக்கள் சக்தி எந்தவொரு சர்வாதிகாரத்தையும் தூக்கி எறியும் என்பதற்கான உதாரணம் இது’ ‘கறுப்பு ஜூலை என்று இதுவரை இருந்த நிலையை மாற்றி சிவப்பு ஜூலை என்ற மகத்தான வரலாற்றை 2022 ஜூலை 9 ம் திகதி பதிவு செய்துவிட்டது’ - என்பதாகவும் இன்னும் பலவாறும் குதூகல வாசகங்கள் வலம் வந்தபடி! இதன் மறுபக்கம் பற்றிய உரையாடல்களும் இடம்பெறத் தவறவில்லை. வழக்கம்போல, மறுத்தோடும் மாற்றுக் கருத்துகளுக்கான அடிப்படைகள் வெவ்வேறு தளங்களுக்கு உரியன! இங்கு எங்களது பேசுபொருளாக அமைவது இந்தப் பிரச்சினையை வெறும் பொருளாதார நெருக்கடி/சர்வாதிகாரம் என்பவற்றைக் கடந்து இத்தகைய சூழலை தமக்கு அமைவாக கையாளும் ஏகாதிபத்திய சக்தியின் நுட்பத்திறன் மிக்க சதுராட்டம் பற்றியது! இலங்கைத் தேசம் பூகோளப் பரப்பில் இருந்து காணாமல் ஆக்கப்படும் செயல் ஒழுங்கை ஏகாதிபத்திய அணி கையாண்டு வருவது பற்றியது. பல தேசங்களாக இருந்தவற்றை இந்தியா என்ற ஒரு தேசமாக ஆக்கிய ஏகாதிபத்தியம் தான் ஒரே பேரரசுக்குள் இயங்கிய வரலாற்று நீடிப்பை உடையதாக இருந்ததோடு, அரபு மொழி-இஸ்லாம் மதம் எனும் ஒரே பண்பாட்டுடன் நிலப்பரப்பு அடிப்படையிலும் ஒரே தேசமாக இயங்க ஏற்றதாக இருந்த அரபு நாடுகளைப் பல தேசங்களாக சிதறடித்து நவீன வரலாற்றை தொடக்கி வைத்தது! இத்தகைய கையாளுகைகளில் உள்ள வேறுபாடு என்பது ஏகாதிபத்திய நலனைப் பேணுவது எனும் ஒரே குறிக்கோளுக்கு உட்பட்ட விவகாரம்! இலங்கைக்குள்ளேயும் ரஜரட்ட, ருகுணு, மலையரட்ட, யாழ்ப்பாண இராச்சியம் என்ற நாடுகள் இயங்கின; அனைத்தையும் ஒன்றிணைத்து ஒரு தேசமாக்கிய பிரித்தானிய ஏகாதிபத்தியம் நிர்வாக ரீதியில் பல விடயங்களை இந்தியாவுக்கு உட்பட்டதான கையாளுகையை முன்னெடுத்தது. இரு நாடுகளுக்குமான நாணயக் குற்றிகளை வெவ்வேறாகவும் ரூபாய் தாளை ஒன்றாகவும் கையாண்டனர். வேற்றுமையும் ஒற்றுமையும் என்ற இந்தக் கையாளுகை மட்டுமன்றி வேறு பல சதிகளையும் முன்னெடுத்தனர். இந்தியாவில் விஞ்ஞான-தொழில் நுட்பக் கல்வியை மறுத்தவர்கள் இலங்கையில் தாராளமாக அனுமதித்தனர்; டொக்ரர் கிரீன் தனது மாணவர்களுடன் இணைந்து பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டிலேயே தமிழ் மூலமாக உடற்கூற்றியல், பௌதீகம், இரசாயனம், உயிரியல் சார்ந்த நூல்களை வெளியிட்டார். அதன்பொருட்டாக ‘மானிப்பாய் (யாழ்ப்பாண) ஆங்கில-தமிழ் பேரகராதி’ வெளிவர இயலுமாயிற்று. ஐரோப்பிய நாடுகளில் சர்வஜன வாக்குரிமை நடைமுறைப்பட்டு ஓரிரு வருடங்களில் (1932 இல்) இலங்கையில் அனைவருக்கும் வாக்குரிமை கிடைத்தது; இரண்டு தசாப்தங்களின் பின்னரே இந்தியாவில் இதனைச் சாத்தியப்படுத்த இயலுமாயிற்று. உள்ளாட்சிக் கட்டமைப்பு, விஞ்ஞான-தொழில்நுட்ப அறிவு, கல்வி விருத்தி, மருத்துவம் - சுகாதாரம் என்பவற்றில் இந்தியாவைவிட மேலான நிலை என்பவற்றை இலங்கை பெறும் வகையில் பிரித்தானியா செயற்பட்டதற்கான காரணம் என்ன? தேச விடுதலைக்காக அர்ப்பணிப்பு மிக்க போராட்டங்கள் வாயிலாக சுதந்திரத்தை வென்றெடுக்கும் இந்தியாவை ஏகாதிபத்தியப் பிணைப்புக்குள் கட்டுப்படுத்தி வைப்பதற்குப் பின் தளமாக இலங்கையைக் கையாள வேண்டும் என்ற ஏகாதிபத்திய நலனின் ஓரங்கம் அது. சுதந்திர இந்தியா சோவியத் யூனியனுடன் நட்புறவு பூண்டிருந்த காரணத்தால் ஏகாதிபத்திய அணியின் தலைமையைப் பெற்ற அமெரிக்காவுடன் பகைமை பாராட்டிய வரலாறு எண்பதாம் ஆண்டுகளின் ஆரம்பம் வரை இருந்தது. அப்போது அமெரிக்காவை அரவணைத்து இந்தப் பிராந்தியத்தில் உலகமயமாதலை (திறந்த பொருளாதாரக் கொள்கையை) முதன்முதலில் உள்வாங்கிய நாடாக இலங்கை இருந்தது. இந்தியப் பாதுகாப்புக்கு இலங்கை அச்சுறுத்தலாக அமையும் நடவடிக்கை வலுப்பட்டபோது ஈழத் தமிழ்த் தேசியப் போராட்டத்துக்கான பின் தளத்தை இந்தியா வழங்கியது. முப்பது வருடங்கள் நீடித்த யுத்தம் இலங்கையை முற்றாக கருவறுத்தது. அதற்கெனப் பட்ட கடன்களின் நெருக்கடி இன்றைய பொருளாதாரப் பிரச்சினையின் அடிப்படை என்பதுல் எவருக்கும் மாற்றுக் கருத்து இல்லை. அதைவிடப் பிரதானம், 2009 இல் முடிவுக்கு கொண்டுவரப்பட்ட ‘போராட்ட வரலாறு’ என்ற காவியத்தின் கதை-வசனம்-இயக்கத்தை இந்தியா செயற்படுத்திக்கொண்டு இருந்தது என்ற உண்மையைக் களத்தில் இயங்கியவர்கள் போதிய அளவு புரிந்துணர்வுக்கு எடுத்துக்கொள்ளவில்லை எனும் விவகாரம்! யுத்த களத்தில் போராடியவர்கள் அத்தகைய வகிபாகத்தைப்பெற அவர்களுக்கான ஆற்றல், அர்ப்பணிப்பு என்பவற்றைக் கொண்டிருந்தனர் என்பது கவனிப்புக்கு உரியன. அதேவேளை எவரோ போட்டு இயக்கும் களத்தில் இயங்குகிறோம் என்ற புரிதலின்றிச் செயற்பட்டதால் இயக்குனர் ‘கட்’ சொன்னதும் காணாமல் போக நேர்ந்தது என்ற உண்மையையும் மறுத்துவிட இயலாது. களத்தின் நாயகர்கள் இடையிட்டு சுதந்திரமாகப் பேசித் தமக்கான ‘நாயக விம்பங்களைத்’ தக்க வைத்துக்கொண்ட போதிலும் பலாபலன்களை முற்றுமுழுதாகப் பெற்றது என்னவோ இந்தியாதான். பின்னரான இலங்கை சுயாதீனத்தை முற்றாக இழந்தது. யுத்தம் முடிந்த அடுத்த நாள், அன்றைய ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ச பேட்டி ஒன்றில் சொல்லி இருந்தார்: ‘யுத்தத்தை நடாத்தி முடித்தது இந்தியா; அவர்கள் எதைச் சொல்கிறார்களோ அதையெல்லாம் செய்ய வேண்டியவர்களாக நாங்கள் இருக்கிறோம்’! அதன்பொருட்டு ஒரு வருடத்தின் பின்னர் டில்லிக்குச் சென்று 16 ஒப்பந்தங்களில் கையொப்பமிட்டு வந்தார். இயக்கும் கரங்களை அறிந்த போதிலும் உச்சிவிட இயலும் என்று நினைத்தார். உண்மைகளை மக்களுக்கு முன்வைக்காமல் யுத்தத்தை வென்ற வீரனாகத் தன்னைக் காட்டி மக்கள் ஆதரவை வென்றெடுக்க நினைத்தார்! இந்தியா இரண்டாம் சருக்க கதை-வசனம்-இயக்கத்தைத் தொடங்கிவிட்டதை ராஜபக்சக்கள் கவனத்தில் எடுக்கத்தவறி இருந்தனர்; 2015 இல் மகிந்த எப்படித் தோற்கடிக்கப்பட்டார் என்பதைப் படிப்பினையாக எடுத்துக் கொள்ளாமல் 2019 இன் வெற்றியில் மதிமயங்கிப் போயினர்! கோத்தபாய ஜனாதிபதி ஆனது முதல் பசில் நிதியமைச்சர் ஆனதுவரை டில்லிக்குப் போவதும் வருவதும் ‘உங்கள் சித்தப்படியே எங்கள் நடப்புகள்’ என ஒரு பக்கம் காட்டிக்கொண்டே மக்களின் முன் தங்களது வீர நாயக விம்பங்களைப் பிரம்மாண்டமாக்கிக் காட்ட இயலுமெனக் கருதியும் நடந்துகொண்டவற்றுக்கான விலையை இன்று நாடு முழுவதும் கொடுத்தபடி! வீழ்த்தப்பட்ட அவர்களுக்கான பாடங்கள் மட்டுமல்ல இவை. இந்திய மேலாதிக்க சக்தியின் இயக்கமே அரங்கேறி இருக்கிறது என்பதைக் காணத்தவறி ஏதோ ‘மக்கள் போராட்டம்’ ஒன்றைத் தாங்கள் நடாத்தி முடித்து இருப்பதாக கருதிக்கொண்டு இருக்கும் அரகலய (போராட்ட) வீரர்களும், கடந்து செல்லும் இந்த வரலாற்றுப் படிப்பினைகளைக் கவனங்கொள்வது அவசியம்! முதலாவது சருக்கத்தை 2009 இல் நடாத்தி முடித்தது போன்ற பண்புக்கூறுகளுடன் இன்றைய இந்தியா இல்லை; அப்போதும் (சோவியத் யூனியனின் வீழ்ச்சிக்குப் பின்னர்) ஏகாதிபத்திய அணிக்கான சாய்வு இந்தியாவுக்கு (அப்போது ஆட்சியில் இருந்த காங்கிரஸ் கட்சியாலேயே) ஏற்பட்டு வந்தது என்பது மெய். இன்றைய இந்துத்துவ பா.ஜ.க. ஆட்சி முற்றுமுழுதாக அமெரிக்க மேலாதிக்கத்துடன் கரங்கோர்த்தபடி ஏகாதிபத்தியத்தின் தலைமைக் கேந்திரமாக இந்தியாவை மாற்றும் செயலொழுங்குகளைக் கனகச்சிதமாக முன்னெடுத்து வருகிறது. இன்று இலங்கையில் நடந்தேறி வருகிற மாற்ற நிலைகள், இந்தியாவின் ஆளுகைக்குள் முழுதாக இந்த நாட்டை மாற்றுவதற்கான செயற்திட்டங்களை உள்ளடக்கியவை; நிலையான ஆட்சியை இலங்கையின் எந்தத் தரப்பாலும் ஏற்படுத்த இயலாது என மக்களே ஏற்கும்படி செய்வதற்கானவை. மக்கள் போராட்ட நடைமுறைகளுக்கான செயலொழுங்குகளாக இல்லாத, அராஜகவாதப் ‘போராட்டங்கள்’ ஊடகப் பரப்புரைகள் வாயிலாக இன்னும் இன்னும் தூண்டப்படும். எவரோ இயக்கும் கைப்பாவைகளாகத் தொடர்ந்தும் இருக்கப்போகிறோமா? வீர வசனங்களல்ல இன்று அவசிப்படுவது; நிதானமிக்க செயற்பாடுகள் அவசியம். விடுதலைத்தேசியச் சிந்தனை முறையை வளர்ப்போம்! அன்றைய ஏகாதிபத்திய அணிக்கு ஆளுமை மிக்க இலங்கை - தேச விடுதலைக்கு இலக்கணமாகத் திகழ்ந்த இந்தியாவைக் கட்டுக்குள் வைத்திருப்பதற்காகத் தேவைப்பட்டது! இன்றைய ஏகாதிபத்திய அணிக்குத் தலைமையேற்கும் வகிபாகம் நோக்கி முன்னேறுகிற இந்தியாவின் அங்கமாக இலங்கை கட்டுப்பட வேண்டும் என்பது மேலாதிக்க வாதிகளின் நாட்டமாக உள்ளது! காப்பிரேட் ஏகாதிபத்திய ஊடக ஊடுருவல்கள் இதற்கானது! இன்றைய அவலத்துக்கு இரையென ஆவோமா? விடுதலைச் சக்திகளுக்கு எடுத்துக்காட்டு என வளர்வோமா - மேலாதிக்க வாதிகளுக்கு இரையாகிக்கொண்டே வீர வசனங்கள் பேசும் போலித்தனங்களுக்கு எடுத்துக்காட்டுகளாகத் தொடர்வோமா?

அப்துல் கலாம் அவர்களுக்கு அஞ்சலி! இந்தியக் குடியரசின் முன்னாள் ஜனாதிபதி அப்துல் கலாம் நேற்று(27.07.2015) மாலை தனது இயக்கத்தை நிறுத்திக்கொண்டார் எனும் செய்தி அனைவரையும் அதிர்வுக்குள்ளாக்கியது. அவரது வயது 84 என்றபோதிலும் நோயுற்று மரணிப்பாரோ என்ற எதிர்பாப்பு எதுவும் இருக்கவில்லை. அப்போதும் கூட ஒரு பல்கலைக்கழகத்தில் உரையாற்றிவிட்டே ,அவரது இதயம் தனது இறுதி அதிர்வைக் காட்ட அவர் இடமளித்திருந்தார். ஒரு சாதனையாளர் மறைந்ததும் சம்பிருதாயத்துக்காக இறுதி மரியாதை செலுத்துவது, அல்லது அப்படி என்ன சாதனை - அவற்றின் பின்னே இன்ன இன்ன தப்புத்தாளங்கள் இருந்தனவே எனப் பட்டியல் இடுவது இன்றைய மரபாகியுள்ளது. அப்துல் கலாமும் இதற்கு விலக்காக மாட்டார். அணுகுண்டு, ஏவுகணை என்பவற்றைக் கண்டு பிடிப்பதில் அவரது பங்களிப்பு, ஜனாதிபதியாக இருந்து அவர் ஆற்றிய பணி என்பவற்றுக்கு அப்பால் அவர் உன்னதமிக்க ஒரு மனிதர், முன்னுதாரணமான மானுட ஆளுமை என்பதற்காக விமர்சனங்களுக்கும் அப்பால் போற்றப்பட வேண்டியவர் எனப் புதிய பண்பாட்டுத் தளம் கருதுகின்றது. இவரது முழுப்பெயர் அவுல் பக்கிர் ஜைனுலாபுதீன் அப்துல் கலாம். கலாம் தமிழ்நாட்டில் உள்ள இராமேஸ்வரம் என்ற இடத்தில் பிறந்து வளர்ந்தார். இந்திய குடியரசு தலைவராக பதவி ஏற்கும் முன்னர், அவர் பாதுகாப்பு ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டு நிறுவனத்திலும் (DRDO) இந்திய விண்வெளி ஆராய்ச்சி நிறுவனத்திலும், (ISRO) விண்வெளி பொறியாளராக பணியாற்றினார். ஏவுகணை மற்றும் ஏவுகணை ஏவல் வாகன தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியில் கலாமின் ஈடுபாட்டினால் அவர் இந்திய ஏவுகணை நாயகன் என்று பிரபலமாக அழைக்கப்பட்டு வந்தார்.

அவரிடமிருந்து கற்றுக்கொள்வோம்! இறுதி மூச்சுவரை தனது மக்களுக்காக - குறிப்பாக எதிர்கால வளம்மிக்க உலகைப் படைக்கவேண்டிய மாணவர் சமூகத்துக்காக உழைக்கும் அவரது மனப்பாங்கைக் கையேற்று விருத்தி செய்ய உறுதி பூணுவோம்! புதிய பண்பாட்டுச் சமூகம் உங்களைத் தனக்குரியவராக வரித்துள்ளது மாமனிதரே; எங்கும் சென்றுவிடவில்லை நீங்கள், மக்கள் உள்ளங்களில் வாழ்கிறீர்கள்! வணக்கம் ஐயா! எங்களை மீறி வரும் கண்ணீரை நீங்கள் விரும்பாத போதும் வருகிறதே, என்ன செய்ய. இல்லை, உங்கள் மூச்சு வலியுறுத்தியவாறு புதிய உலகம் படைப்போம்! உங்கள் மூச்சு எங்களில் கலந்துள்ளது !

மாத்தி யோசிக்க நிர்ப்பந்திக்கும் நிதர்சனம் நேற்றைய தினம் ஒக்ரோபர் 21 எழுச்சியின் ஐம்பத்தைந்தாம் ஆண்டு நினைவைப் பகிர்ந்துகொண்ட மெய்நிகர் அமர்வு ஒன்றில் பங்கேற்றிருந்தோம். “ஒக்ரோபர் 21 எழுச்சி மார்க்கத்தின் வரலாற்றியலுக்கான பங்களிப்பு” எனும் தலைப்பிலானது எனது உரை. அதனை எழுத வேண்டுமெனத் தோழர்கள் வலியுறுத்தினர். எழுதுவேன். ஒரு வாரத்திற்கு மேலாக ஒக்ரோபர் 21 எழுச்சி மார்க்கம் பற்றிய பேசுபொருள் வெவ்வேறு தளங்களில் இடம்பெற்றபடி உள்ளது. முதல் தடவையாக அதனை அறிமுகங்கொள்கிற இளைய தலைமுறை நண்பர்கள் பலர் இதனை ஊடகங்கள் பரவலாக்காது இருப்பது ஏன் என ஆச்சரியம் தெரிவித்தனர். காப்பிரேட் ஏகாதிபத்தியப் பிடியில் ஏதோவொரு வகையில் அகப்பட்டிருக்கும் ஊடகங்கள் மக்கள் விடுதலைப் போராட்டத்துக்கான அந்தப் பக்கங்களை காட்டப்போவதில்லை; சாதிவாத, இனவாத, மதவாத, வர்க்கவாத முடக்கங்களில் அழுந்தும் மனங்களாக ஊடகங்கள் இன்றைய தலைமுறையினரைக் கட்டமைத்து வருகின்றன. அன்றைய எழுச்சியை வர்க்கப் போராட்டம் என வடிவப்படுத்த முனைகிற வர்க்கவாதம் ஒருபுறம்; அம்பேத்கரிய-பெரியாரியச் சாதிப்போராட்டமாக அதனை விருத்திபெறக் கொம்யூனிஸ்ட்டுகள் விடவில்லை, அதனாலேதான் சாதி ஒழிந்து போகாமல் இப்போதும் வட்டுக்கோட்டை அனர்த்தம் போன்றன இடம்பெற ஏதுவாகி உள்ளன எனும் விமரிசனங்கள் இன்னொரு புறம். முதலாளித்துவ ஜனநாயக முழுமைப்படல் ஏற்பட்டால் சாதி ஒழிந்துவிடும் என்ற குரல்களையும் கேட்கிறோம்! ஐரோப்பிய வர்க்க சமூக முறையினின்றும் வேறான எமது வாழ்முறையைச் சார்ந்த - எமக்கேயுரிய, தனித்துவமிக்க வரலாற்று இயக்கப்போக்கை விளக்கம் கொள்ள மறப்பதால் (மறுப்பதால்) இத்தகைய வர்க்கவாத, சாதிவாத எண்ணங்கள்!

இனமரபுக்குழுக்கள் வர்க்கங்களாகப் பிளவுபட்டு ஏற்பட்டது ஐரோப்பிய சமூக முறை; உற்பத்தி சக்தி விருத்தி ஏற்படும்போது பழைய உற்பத்தி உறவு தகர்க்கப்படும் - அவற்றுக்குரிய பழைய வர்க்கங்கள் அற்றுப்போகப் புதிய உற்பத்தி உறவுக்கான புதிய வர்க்கங்கள் வரலாற்று அரங்கினில் உருவாகும். வர்க்கப் பிளவுறாமல் இனமரபுக் குழு மேலாண்மையால் ஏற்பட்ட சாதி வாழ்முறை எமக்கானது. சமூக அமைப்பு மாற்றத்தில் வேறுபடும் அமைப்பு ஒவ்வொன்றிலும் ஒவ்வொரு சாதி மேலாதிக்கத்தை வென்றெடுத்திருக்கும்; முந்திய மேலாதிக்க சாதி அதிகாரத்தை இழந்தபோதிலும் தொடர்ந்தும் அடுத்தடுத்த அமைப்புகளில் நீடிக்கும், மீளவும் ஆதிக்கம்பெறப் போராடும். ஐரோப்பாவின் சோசலிசம் வர்க்கங்களை ஒழிப்பதாக இருந்தது. பாட்டாளி வர்க்க அரசு ஏற்படும் போது ஒரு வர்க்கமாக முதலாளி வர்க்கம் அற்றுப்போயிருக்கும்; மீண்டெழ இடம் கொடுக்காத வகையில் அரை-அரசுக்கு உரியதாக கொம்யூனிஸ்ட் கட்சித் தலைமையில் பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரம் அவசியப்படும்! எங்களுடைய வரலாறு அத்தகைய வர்க்க உறவு சார்ந்ததல்ல; வேளிர்கள் ஆட்சியில் திணைகளிடையே சமத்துவம்(கிமு 7-கிமு4 ம் நூற்றாண்டுகள்), மருத திணை மேலாதிக்கத்தில் கிழார்கள் மேலாதிக்கம் (கிமு 3 - கிபி 1 ம் நூற்றாண்டுகள்), வணிகச்சாதி மேலாதிக்கம் (கிபி 2 - கிபி 6 ம் நூற்றாண்டுகள்), வெள்ளாள-பிராமண மேலாதிக்கம் (கிபி 7-கிபி 18 ம் நூற்றா.) காலனித்துவ-ஏகாதிபத்தியப் பிடிப்பில் இன்றுவரையான காலம் நீட்சிபெற்று உள்ளது என்பதாக ஏற்கனவே எமக்கான வரலாற்றுப்போக்கை வகைப்படுத்த முயற்சிக்கிறோம். மேலாதிக்கங்கள் தகர்க்கப்பட்டு, ஏற்றத்தாழ்வுச் சமூக நியதிகள் அகற்றப்பட்டால் மட்டுமே அவற்றின் பொருட்டு உருவான சாதிகள் அற்றுப் போகும் என்பதனைக் கவனத்தில் கொள்ளாமல் இருக்கலாமா? எமக்கான சோசலிசம், சாதிய - மூலதன மேலாதிக்கங்களைத் தகர்த்து சாதிகள் இடையேயும் தேசங்கள் இடையேயும் சமத்துவம் ஏற்படுத்தப் போராடுவதாகவே இருக்க இயலும். சோசலிசம் பற்றிய புதிய கருத்தியல் அவசியப்படுவதனை மறுக்க இயலுமா?

மத உணர்வில் விடுதலைத் தேசியமும் மத அடிப்படை வாதங்களும் அண்மையில் தமிழகத்தில் இடம்பெற்ற உள்ளாட்சித் தேர்தல் மக்கள் அபிப்பிராயத்தின் ஓரம்சத்தைத் தெளிவுற காட்டியுள்ளது. அதீத தமிழ் வெறியைப் பரப்பி மக்களிடையே பெரும் சலசலப்பை ‘நாம் தமிழர்’ அமைப்பு ஏற்படுத்தி வருவதாகவும் அதன் அறுவடையை இத்தேர்தல் துலக்கமுற எடுத்துக்காட்டும் எனவும் சமூக ஊடகங்கள் அலப்பறை பண்ணிக்கொண்டு இருந்தன. மக்கள் தீர்ப்புத் தெளிவாகவே நாம் தமிழர் அமைப்பை நிராகரித்து இருப்பதனையே இந்தத் தேர்தல் உணர்த்தி உள்ளது. இது சார்ந்து வெளிப்பட்டுள்ள மூன்று கருத்துகள் கவனத்தை ஈர்ப்பன: 1. ஈழத்தமிழர் மத்தியில் யாழ் மேலாதிக்க வாதம் எடுபட்டதைப் போலத் தமிழகத்தில் மேலாதிக்கவாத தேசியம் மேலோங்க இயலாது; தமிழகத்தில் நிலவும் ஜனநாயகப் பண்பு பிரபாகரன் போன்ற ஒரு பாசிசத் தலைவரை அங்கே அனுமதிக்க இடம் தந்துவிடாத அரண்! 2. இதற்கு நேர்விரோதப் பண்பியல் சார்ந்தது இரண்டாந்தரப்புக் கருத்து. புலிகளை முன்னிறுத்திப் பாசிசத் தமிழ் தேசியம் தமிழகத்தின் இளந்தலைமுறை ஒன்றை நாசப்படுத்த இயலுமாய் உள்ள போதிலும் வெகுஜனச் செல்வாக்கை அதனால் பெற்றுவிட இயலாத தடை ஒன்று இருக்கிறது; சாதிய முரண் கூர்மைப்பட்ட யாழ்ப்பாணத்தில் ஒக்ரோபர் 21 எழுச்சி மார்க்கம் (1966 இல் அது முனைப்புற்று ஐந்து வருடங்களுக்கு மேலாகப் பன்முகப் போராட்டங்கள் இடம்பெற்றன; ஆயினும் அதன் வேர் 1925 இன் மாணவர் காங்கிரஸ் மாநாட்டு நடவடிக்கைகள், 1944 இல் உருப்பெற்று இயங்கிய சிறுபான்மைத் தமிழர் மகா சபையின் செயல்வேகம் என்பவற்றின் அத்திவாரத்தில் ஊன்றி நின்றது) இரட்டைத் தேசியப் பிளவுடன் இருந்த தமிழர்களை ஒன்றிணைத்தது போல தமிழக நிலை இல்லை. தலித் எழுச்சி தமிழகத்தின் தமிழ் தேசியத்தை முறியடிப்பதாக தீடித்திருக்கும்! 3. தமிழ் மக்கள் தமது தாய் மத த்துக்குத் திரும்ப வேண்டும் என்ற நாம் தமிழர் அமைப்பின் முழக்கம் தேசியத்துக்குப் பொருத்தமற்றது. மொழி உணர்வுதான் தேசியத்துக்கு உரியதாக இருக்க இயலும், மத அரசியல் என்பது இந்துத்துவம் போன்ற அடிப்படைவாத பாசிசவாத த்துக்கு வழிகோலும்! தேசியம் குறித்த வர்க்கவாத அணுகுமுறை சார்ந்த தவறின் பாற்பட்ட கருத்துகள் அவை. பழகிப்போன வர்க்க அரசியல் மட்டுமே விஞ்ஞான பூர்வமானது - அதுவே மார்க்சியம் என்ற மயக்கம் கலையாமல் தேசியப் பிரச்சினையைப் புரிதல் கொள்ள இயலாது. தவறான சக்திகள் தேசியவாத, சாதிவாத அரசியலை முன்னெடுத்து அழிவுகள் பெருக க் காரணம் இந்த வர்க்க வாத முடக்கம் என்ற உணர்வு இன்று அழுத்தி வலியுறுத்தப்பட வேண்டும். வர்க்கப் போராட்டம் மட்டும் வரலாற்றை இயக்கும் சக்தியல்ல; சாதி, தேசம் எனும் முழுச் சமூக சக்திகளிடையேயான போராட்டங்கள் ஊடாகவும் வரலாற்று இயக்கம் (சமூக அமைப்பு மாற்றங்கள்) ஏற்பட்டு வரும் மற்றொரு விஞ்ஞான பூர்வ உண்மையையும் புரிதல்கொள்வது அவசியம். ஆதிக்க நாட்டம் உடையவை - விடுதலை நாடுவன என்ற இரட்டைத் தன்மை சாதிகளிடமும் தேசியங்களிடமும் உள்ளன. யாழ்ப்பாணத்தின் சாதியத் தகர்ப்புப் போராட்ட வரலாறு விடுதலைத் தேசிய வகைப்பட்டது. புலிகள் முன்னெடுத்த மேலாதிக்கத் தமிழ் தேசியத்துக்கு வழிவிட்டுக்கொடுக்கும் துரோக வரலாறல்ல அது. வர்க்கவாதச் சிந்தனை வரம்பிட்ட காரணத்தால் பேரினவாத அச்சுறுத்தலுக்கு எதிரான போராட்டத்தை மார்க்சியர்கள் முன்னெடுக்கத் தவறினர்; பேரினவாத இராணுவ ஒடுக்குமுறையை ஊக்குவிப்பதாக தமிழ் தேசிய மேலாதிக்கவாத புலிகளின் இராணுவ வாத முன்னெடுப்புகள் அமைந்தன; அவற்றில் பெரிதும் பாதிப்புக்கு உள்ளான தலித் மக்கள் புலிகளின் போராட்டத்துக்கு களப்பலியானது முற்போக்கு சக்திகள் வரலாற்றைக் கைநழுவ விட்ட துரதிர்ஷ்ட நடைமுறையின் பேறு. அவ்வாறேதான் மத உணர்வு பற்றிய தெளிவின்மை இன்று இந்தியாவில் இந்துத்துவப் பாசிசம் வளர இடமளிப்பதாக உள்ளது. வர்க்கப் போராட்டம் போன்று அல்லாமல் கருத்தியல் ஒடுக்குமுறைக்கு எதிரான பண்பாட்டுப் புரட்சி வடிவத்துக்கு முன்னுரிமை வழங்கியாக வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் எமக்கான வரலாற்றியலின் சிறப்புப் பண்பு. மதம் அடிப்படை வாத த்துக்கானது மட்டுமல்ல. ஏனைய மதங்களில் விடுதலை இறையியல் சாத்தியப்பட்டுள்ளதைப் போல இந்து விடுதலை நெறியை விவேகானந்தர் முதல் குன்றக்குடி அடிகளார் வரை பலர் எடுத்துக்காட்டி உள்ளனர் அல்லவா? காந்தி முன்னிறுத்திய இராமராச்சியம் விடுதலைத் தேசியக் குரலுக்கு உரியதா இந்துத்துவ இராமராச்சியம் போன்றதா?

பாரதி ஆன்மீக நாத்திக இந்து மதம் ஒன்றை முன்னிறுத்திப் புதிய பண்பாட்டு இயக்கத்தை கட்டியெழுப்ப முனைந்தமையைக் கண்டுகொள்ளாது இருக்கப்போகிறோமா? ஐரோப்பிய நிழலாக எமது வரலாற்றைப் பார்ப்பதில் இருந்து விடுபட்டு வரலாற்றுப் பொருள்முதல்வாதப் பார்வையில் எமது சாதியச் சமூகத்தையும் மதங்களையும் புரிந்துகொள்ள முற்பட வேண்டாமா?

இருவேறு உலகத்து இயற்கை பிரித்தானியாவை அடைந்திருக்கும் இலங்கை ஜனாதிபதி மிகப்பெரும் ‘ஆத்ம’ பலத்தோடு இனி நாடு திரும்ப இயலும். எமது வீரப் புலிக்கொடிகள் அங்கே ‘எதிர்ப்பை’ வலுவாக காட்டி அதற்கான ஆசீர்வாத த்தை வழங்கியிருக்கிறார்கள்! பலமான எதிர்ப்பைத்தானே காட்டினார்கள் அது எப்படி ஆசீர்வாதமாக இயலுமென எவரும் கேட்க மாட்டார்கள். ‘சிங்கள வாக்குகளால் ஜனாதிபதியாகினேன்’ என்றவர், எதிர்பார்ப்புகளுக்கு மாறாக வயிற்றில் அடிப்பவராகி விட்டாரே என வாக்களித்த மக்களின் வலுவான எதிர்ப்பைச் சம்பாதித்து வருகிறார்; இந்நிலை உருவாகி ஓரிரு வாரங்கள் கூட இல்லை - ‘இந்த விலையேற்ற வெங்காய விவகாரங்களைக் கையாளவா நான் ஜனாதியாகினேன்; ஆற்ற வேண்டிய பணிகள் எவ்வளவு இருக்கின்றன?’ எனக் கேட்டவருக்கு, ‘ஓமோம், புலிக்கொடிகள் இலங்கை உள்ளேயும் வந்துவிடாமல் காவாந்து பண்ண அவரது மூளை உழைக்க வேண்டுந்தான்’ எனச் சிங்களப் பொது மனம் ஆறுதல் கொள்ள இந்த எதிர்ப்பு ‘போராட்டம்’ உதவியுள்ளது. ‘ஒரே தேசம், ஒரே சட்டம்’ என்பதை நிதர்சனமாக்குவதற்கு ஞானசார தேர ர் போன்ற ஒருவர் பொருத்தமானவரா என்ற சந்தேகத்துடன் இருந்த ஒரு சிங்களப் பொதுமகனுங்கூட இனி இத்தகைய நடைமுறைகளின்றி ஒரே தேசமாக்கும் கனவு பலிக்காது என எண்ண வைக்கப்பட்டிருப்பார். வல்லவன் வகுத்ததே சட்டம் என்று புலிகளால் மட்டுந்தான் இயங்க இயலுமா? சிங்களப் பேரினவாதமும் ‘கெடுகுடி சொல் கேளாது’ என்று பட்டுத்தெளிய வேண்டாமா? பேரினவெறிக்கூச்சல் மாகாண சபைத் தேர்தலை நடாத்தக்கூடாது என்று குரல் எழுப்புகிறது. இந்திய நிர்ப்பந்தத்தால் திணிக்கப்பட்ட அந்த அமைப்பைத் தொடர்வது என்பது எமது தேசத்தின் இறைமையைக் கைவிடுவது என்பதன் அடையாளமாக இருக்குமென அவர்கள் கருத்துரைக்கின்றனர். சரியாகத்தான் சொல்கிறார்கள்! என்ன, இறைமையை ஏற்கனவே இந்தியாவிடம் தாரைவார்த்துக் கொடுத்தாயிற்று என்ற நிதர்சனத்தைப் புரிந்துகொள்ளாத வாய்ச்சவடால் (பல பேரினவெறியர்கள் அதனை விளங்கி இருந்தாலும் வெளிவேசத்துக்குப் பேசும் வெற்றாரவாரமாகவே கொக்கரிக்கின்றனர்). இலங்கையின் ஆட்சி எவ்வாறு அமைய வேண்டும் என்பதை இங்குள்ள பெரும்பான்மை மட்டுமே தீர்மானிப்பதான ‘இறைமை’ என்பது வெறும் தோற்ற மயக்கமே! இலங்கையைத் தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்து இயக்குவதை வெளியே தெரியாமலே இந்தியாவால் செயற்படுத்த இயலுமாக இருக்கின்றது; இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளாகப் பிராமணியப் பண்பாட்டு ‘ஏகாதிபத்திய’ மேலாதிக்க வாய்ப்புக் கற்றுத்தந்த இராஜதந்திரம் அது! அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியம் ஏனைய நாடுகளது ஆட்சி முறைமையில் மூக்கை நுழைத்து அம்பலப்பட்டு நிற்பதைப்போல இந்திய நடைமுறை இல்லை. இலங்கையின் குழம்பிய குட்டைக்குள் மீன் பிடிப்பது அமெரிக்காவும் இந்தியாவும் மட்டுமல்ல; சீனாவும் எதிர்க்கப்பட வேண்டிய வெளிச்சக்திதான் என அந்த இரு மேலாதிக்க நாடுகளோடு சீனாவையும் இணைத்துச் சொல்கிற பரப்புரைகளை ஊடகங்கள் வலுவாக முன்னெடுக்கின்றன! சீனாவை ‘அம்பலப்படுத்தும்’ புனிதப் பணியையே ஊடகங்கள் அதிகமாக முன்னெடுக்கின்றன என்பதே உண்மை. ஒப்புக்கு - வெளிவெளியாகத் தெரியும் உண்மைகளை மறைக்க இயலாது என்பதால் - இரு மேலாதிக்கங்களின் சிற்சில நடத்தைகளைச் சொன்னாலும் சீனவை ‘அம்பலப்படுத்தும்’ கண்டுபிடிப்புகளை அதிகமாகவே ஊடகங்கள் முன்வைக்கின்றன. எந்தவொரு நாட்டின் ஆட்சி முறைமையிலும் தலையிடுவதில்லை, எந்த நாட்டின் மீதும் மேலாதிக்கம் புரிவதில்லை என்ற கொள்கை-நடைமுறைகளை மாஓ சேதுங் காலம் முதல் இன்றுவரை மக்கள் சீனம் உறுதியாகப் பின்பற்றி வருகிறது. இன்று பொருளாதார வளர்ச்சியில் அதிக முன்னேற்றத்தை எட்டியுள்ள நிலையில் மூன்றாமுலக நாடுகள் சுய பொருளாதார விருத்தியை எட்ட உதவும் வகையில் வர்த்தக உறவுகளை மக்கள் சீனம் வலுப்படுத்தி வருகிறது. அந்த உறவு மேலாதிக்க நாடுகளுடனான வணிகத் தொடர்பாடல்களைவிட உகந்ததாக இருக்கும் காரணத்தாலேயே வறிய நாடுகள் சீன நட்பைக் கூடுதலாக விரும்புகின்றன. விஞ்ஞான-தொழில் நுட்ப அறிவைத் திருடுவதாக ஏகாதிபத்திய நாடுகள்வாத இயக்கங்கள் அந்த முழுச் சமூக சக்திகளது பிரச்சினைகளைத் தீர்த்து வைக்கட்டும், அதன் பின்னர் வர்க்கப் போராட்டத்தைக் கையேற்று ஒரு வழிப்படுத்துகிறோம் என்ற புத்தகவாத (வர்க்கவாத) மார்க்சியர்களே அதிகம் விமரிசிக்கப்பட வேண்டியவர்கள்! அம்பேத்கரியம், பெரியாரிம் என்பன ஒன்றுபட்டுப் போராட வேண்டிய மக்கள் சக்தியைப் பிளவுபடுத்தும் தவறுகளுக்கு உரியன என்ற உண்மையும் வெளிப்படுத்தப்படும் அவசியம் உள்ளது; மார்க்சியர்கள் இயங்கத் தவறிய களங்களை அவர்கள் கையேற்று அத்தவறுகளுடன் செயற்படுகின்றனர் என்ற நிதர்சனத்தையும் கருத்தில் இருத்த வேண்டியுள்ளது!

பல தவறுகளுடன் இயங்குகிற ஏனைய சிந்தனைப்பள்ளிகளை அம்பலப்படுத்த அதிகம் மினைக்கிட வேண்டியதில்லை. அவர்களது தவறுகளுடன் கலந்துவிடாமல் ( அவர்களில் கரைந்துவிடாமல்) அவர்களுடன் ஒன்றுபட்டு இயங்க அவசியம் நிலவுகிற காலகட்டம் இது! வரலாற்று - பொருள் முதல் வாத - இயங்கியல் கண்ணோட்டத்தில் விடுதலைத் தேசியச் சிந்தனை முறைக்கு உரிய மார்க்சியத்தை வரித்துக்கொண்டு இயங்க முன் வராமல் இருக்கும் நாம், எங்களைக் கடும் சுய விமரிசனத்துக்கு உள்ளாக்காது இருப்பது மாபெரும் வரலாற்றுத் தவறு! வலுவான சிந்தனை ஆயுத த்தைத் துருப்பிடித்துப்போக விடும் இன்றைய மார்க்சியர்கள் வரலாற்றால் மன்னிக்கப்பட இயலாத பெருங்குற்றத்தை இழைக்கிறோம்! ஆயினும், மார்க்சியம் தவறிப்போகாது! புதிய வீச்சுடன் விடுதலை சக்திகள் சரியான மார்க்சிய வழித்தடத்தைக் கண்டடைவர்!

‘ஜெய் பீம்’ நம்பிக்கைக் குறிகாட்டி இன்றைய அரசியல்-பண்பாட்டுச் சூழல் சமூக மாற்றத்தை நாடும் பலரிடமும் துயர் தரும் சம்பவங்கள் நிறைந்துள்ள காரணத்தால் அவநம்பிக்கைகளை வளர்ப்பதாயே உள்ளது. என்னுடைய நேற்றைய பதிவில் மார்க்சியர்கள் சரியான கருத்தியலை அடையாமல் இருப்பதனால் இத்தகைய அவல நிலை நீடிக்கிற துயர்மிகு சூழல் உடனடியாக மாறப்போவதில்லை என்ற அவநம்பிக்கைக் குரல் இருந்தது. ‘ஜெய் பீம்’ படம்பற்றி கருத்துரைத்த பலர் வர்க்கவாத அடிப்படைகளைக் கடக்காமலே அதனைப் பாராட்டியதும் என் கருத்து வெளிப்பாட்டுக்கான காரணம். அவர்களும் மாறுவர், மாற்றத்தை மக்கள் ஏற்படுத்தும் போராட்ட விழிப்புணர்வுகள் வளர்ந்தபடி உள்ளன என்ற நம்பிக்கையை ‘ஜெய் பீம்’ திரைப்படம் ஏற்படுத்தி உள்ளது. குறிப்பாக, சந்துரு அவர்களது நேர்காணல்கள் இது தொடர்பில் பலமான நம்பிக்கையை விதைப்பன! தொண்ணூறாம் ஆண்டுகளின் பழங்குடி மக்கள் மீதான அரச இயந்திர ஒடுக்குமுறைகளுக்கு எதிரான போராட்டங்களில் ஒன்றிணைந்த மூன்று சக்திகளை அவர் அடையாளப்படுத்தினார். அடக்குமுறைக்கு எதிரான விட்டுக்கொடுக்காத போராட்டங்களை அந்த மக்கள் தொடுத்தனர். அந்தப் பலத்தோடு பாதிக்கப்பட்ட பெண் ஆளுமைகள் எந்தவொரு மாயைகளுக்கும் ஆட்படாமல் இறுதிவரை மிகப்பலமான உறுதிப்பாட்டை வெளிப்படுத்தினர், மார்க்சிய அணியின் வெகுஜன அமைப்புகள் அந்தப்போராட்டங்களை நாடுபரந்த இயக்கமயப்படுத்தியமை, நிர்வாக ரீதியிலும், உயர்சாதி-அதிகார மட்டங்கள் சார்ந்தும் இருக்கக்கூடிய நல்லெண்ணங்கொண்ட ஜனநாயக சக்திகளது பங்களிப்புகளை உரிய வகையில் கையாண்டமை, - என்கிற அம்சங்கள் கவனிப்புக்கு உரியன. வெகுஜன அமைப்புகள் கவனங்குவிக்காத வேறுபல இடங்களது கொடுமைகளையும் சந்துரு குறிப்பிடத்தவறவில்லை. தோழர்கள் கோவிந்தன் - கல்யாணி போன்றோரும் அறிவொளி இயக்கமும் முன்கையெடுத்த களங்கள் இத்தகைய ஆரோக்கியமான விளைச்சல். தஞ்சை சாணிப்பால், சவுக்கடிக் கொடுமைகளுக்கு எதிரான மார்க்சிய அணியின் போராட்டத்தில் தோழர் சீனிவாசராவ் அவர்களது பங்கேற்பு முக்கியத்துவம் உடையது. அவர்போல தனிப்பட்ட தோழர்களது அக்கறையாகவே ஒடுக்கப்பட்ட சாதியினர், பழங்குடி மக்கள் ஆகியோரது பிரச்சினைகள் மார்க்சியர்களது கவனத்துக்கு வந்திருக்கின்றன என்பதாக சவுத் விஷன் பாலாஜி போன்ற தோழர்கள் முன்வைக்கின்ற விமரிசனங்கள் கவனிப்புக்கு உரியன! இத்தகைய ஆரோக்கியமான சூழல் மார்க்சிய அணி இக்களங்களுக்கான கோட்பாட்டு முடிவை வெளிப்படுத்த உதவுமென நம்புவோம்! தனிப்பட்ட ஆர்வத்துடன் இயக்கத் தோழர்கள் முன்னெடுத்த போராட்டங்களுக்கு அமைப்பு உறுதியான ஆதரவை வழங்கி அவற்றை வெற்றிபெற வைத்திருக்கின்றது. கோட்பாட்டு ரீதியாக அமைப்பே முழுச் சமூக சக்திகளுக்கான அத்தகைய போராட்டங்களுக்கு அறைகூவுமெனில் நாம் வரலாறு படைக்கும் தொடக்கத்தை அடைந்துவிட்டோம் என்று பொருளாகும்! ஜெய் பீம் அனைவர் கவனத்துக்கும் கொண்டுவரப்படுவதற்கு வேண்டிய அனைத்தையும் முன்னெடுப்போம்!

யாழ்ப்பாண மனோபாவம் யாழ் மேலாதிக்கம் ஒக்ரோபர் 21 எழுச்சி மார்க்கம் அண்மையில் யோகன் கண்ணமுத்து (அசோக்) வழங்கிய பெறுமதிமிக்க நேர்காணல் ஒன்று தொடர்ச்சியாக முகநூலில் பதிவாகி வருகிறது. ஈழத் தமிழ் இனத்தேசிய வரலாற்று நெருக்கடிகளை உணர்ந்தறிய உதவும் பல தகவல்கள் இதன்வழி வெளிப்பட்டு இருப்பது வரவேற்புக்கு உரியது. தனது அனுபவங்கள் ஊடாக அவர் ஈழப் போராட்ட வரலாற்றை வெளிப்படுத்துகிறார்; சம்பத்தப்பட்ட ஏனைய ஆளுமைகள் தமது நோக்கு நிலைகளை - மாற்றுக் கருத்துகளை - வெளியிடுவது வாயிலாக ஆரோக்கியமான வரலாற்றுப் பதிவு சாத்திமாகும். அதனூடாக மெய் வரலாறு ஒன்று கண்டறியப்பட வாய்ப்புள்ளது. அவர் இயங்கிய PLOTE அமைப்பில் ஏற்பட்ட தவறுகளில் அதிகார மட்டத்தில் இருந்த யாழ்ப்பாண தோழர்களது பங்கு அதிகம் இருந்தது; ‘இவை யாழ்ப்பாண மனோபாவ வெளிப்பாடுகளா?’ எனக் கேட்கப்பட்ட பொழுது ‘மத்தியதர வர்க்கக் குணாம்ச வெளிப்பாடு’ என்பதாக அசோக் பதிலிறுத்துள்ளார். அவர் கிழக்கு மாகாணத்தின் களுவாஞ்சிக்குடியில் பிறந்து வளர்ந்தவர்; விடுதலை பெறும் தமிழீழம் சாதி, மத, பிரதேச வேறுபாடுகளற்ற சமத்துவ சமூக அமைப்பை வென்றெடுக்க வேண்டும் என்பதற்காக உழைத்தவர். இன்று கிழக்கு மாகாணத்தில் யாழ்ப்பாண எதிர்ப்பு உணர்வுடன் கூடிய பிரதேசவாதம் வளர்வதைக் கண்டு விசனப்பட்ட நிலையில் ‘யாழ்ப்பாண மனோபாவம்’ அல்ல இயக்கத் தலைமையில் இருந்த மத்தியதர வர்க்கக் குணாம்சமே தவறுகளுக்குக் காரணம் என்கிறார். இன்றைய கிழக்குத் தலைமையைப் பெற முனைபவர்களில் பெரும்பாலோர் ‘ஒத்தோடிகளாக’ இருந்து (சிங்களப் பேரினவாதக் கைக்கூலிகளாகச் செயற்பட்டு) ஆதாயம்பெறவே ‘யாழ் எதிர்ப்பை’ முன்னிறுத்துகின்றனர் என்பது அவர் கருத்து. அதனை மறுக்க இயலாத வகையில் சிலரது நடைமுறைகள் உள்ளன. யாழ்ப்பாண மேலாதிக்கம் கிழக்கின் முன்னேற்றத்தில் தடைகளை இடுகின்றன என்ற குற்றச்சாட்டுத் தவறானதல்ல. யாழ் மேலாதிக்க உணர்வுடன் ஈழப் போராட்டம் முன்னெடுக்கப்பட்டமையே அதன் தோல்விக்குக் காரணம் என்பதனை மறுதலிக்க இயலாது; யாழ் குடாவுக்கு அப்பால் ஏனைய பிரதேசங்கள் குறித்த அக்கறை தமிழீழத் தேசியம் பேசும் பலரிடம் இல்லை என்பது உண்மை!

அசோக் ஏற்க மறுக்கும் பார்வையைக் கொண்டிருக்கும் கற்சுறா யாழ் மேலாதிக்க எதிர்ப்புடன் எழுதிய கவிதைகள் (அவற்றின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு), கட்டுரைகள் அடங்கிய “DISCONNECT” என்ற தொகுப்பு நூலை இப்போது படித்துக்கொண்டு இருக்கிறேன். கற்சுறா ஒடுக்குமுறைகளுக்கு எதிரான விடுதலைத் தேசிய உணர்வுடன் வெளிப்படுத்தும் யாழ்ப்பாண எதிர்ப்புணர்வு எவ்வகையிலும் பிரதேசவாதமோ ஒத்தோடிக் குணாம்சமோ அல்ல (அந்த தூல் குறித்த விமரிசனத்தைப் பின்னர் எழுதுவேன்). ‘யாழ்ப்பாணச் சமூகத்தை எப்படிப் புரிந்துகொள்வது? வீரஞ்செறிந்த ஈழப் போராட்டத்தை ‘தலைமையேற்று நடாத்திய’ ஆளுமைகளைத் தந்ததாகவா, மேலாதிக்கச் சாதிவெறி பீடித்த ஒன்றாகவா?’ என்ற கேள்வி பலரால் எழுப்பப்படுகின்ற சூழல் புறக்கணிப்புக்கு உரியதல்ல! சாதியாதிக்க மனோபாவத்துக்கு இடங்கொடுத்து தலைமை தோல்வியைத் தழுவியதும் மெய்; விட்டுக்கொடுப்பற்ற போர்க்குணம் அங்கு உள்ளது என்பதும் மெய்! குறிப்பாக சாதியத்துக்கு எதிராக ஒக்ரோபர் 21 எழுச்சி மார்க்கத்தைத் தந்து வரலாற்றியலுக்கான மகத்தான பங்களிப்பை நல்கியதும் இதே யாழ் மண் என்பதைக் கவனங்கொள்வது அவசியம்!

விடுதலைத் தேசிய நாட்டமற்ற தேசியவாதம் மேலாதிக்கத்துடன் உறவாடும் இனத்தேசிய எழுச்சி, சாதிய மோதல்கள் என்பன முனைப்புற்ற எண்பதாம் ஆண்டுகளில் பின்நவீனத்துவம் பேசுபொருள் ஆகியிருந்தது. மார்க்சியம் அதுவரை முன்னெடுத்த அரசியல் செயற்பாடுகளுக்கு மாறான பாதை அவசியப்பட்ட போது மேலைத்தேச மார்க்சிய சிந்தனையாளர்கள் சிலர் பின்நவீனத்துவத்தை முன்வைத்தனர். அதுவரையான வர்க்க அரசியல் முன்னெடுப்பின் வகைப்பட்டதாக தேசிய, சாதிய மோதல்கள் இருக்கவில்லை. மாற்றுச் சிந்தனையாக அவர்கள் முன்வைத்த பெருங்கதையாடலைக் கைவிட்ட சிறுகதையாடல்கள் எனும் கருத்துநிலை சமூக மாற்றத்தை வேண்டி நிற்பதாக அன்றி நட்பு முரண்களையும் பகையாக்கி இரத்தக்களரி மோதல்களை வளர்ப்பதாகவே அமைந்தது. இனிமேல் குழு மோதல்களே வரலாறெனச் சொன்ன தமிழ் பின்நவீனத்துவர்களும் இரண்டு மூன்று தசாப்தங்களின் பின்னர் தேசியவாதம், சாதியவாதம் என்பன தீர்வுக்கு வழியாகாது எனக்கூறி, மீண்டும் வர்க்கப் போராட்டமே கையேற்கப்பட ஏற்றது என்றனர். அது பின்நவீனத்துவக் குழு மோதல்களுக்கு உரிய மற்றொரு வடிவமான ‘வர்க்கவாதம்’ - மார்க்சியத்தை வர்க்கவாதமாக ஒடுக்க இயலாது! மக்களே வரலாற்றைப் படைப்பவர்கள்; அவ்வகையில் படைப்பாக்கம் பெறும் இயக்கச் செல்நெறி ஊடாகவே அதற்கான மார்க்கமும் வெளிக்கிளம்பும். முழுச் சமூக சக்திக்கான வரலாற்றியல் வர்க்க இயங்கு முறையினின்றும் வேறுபட்ட ஒன்று! வர்க்கப் போராட்டம் முனைப்புடன் களமாடிக் கொதிநிலையில் இருந்த பொழுது மார்க்சியம் பிறந்தது. அதன் இறுதிநிலையில் வர்க்க இயங்காற்றலுக்கு அப்பால் ஒடுக்கப்பட்ட தேசங்கள் எனும் முழுச் சமூக சக்தி வரலாறு படைக்கும் மாற்றப் போக்குக்கான சந்தியில் லெனினிசம் வெளிப்பட்டது. அதன் பின்னர் வர்க்க அரசியல் செயலொழுங்கு முனைப்பாக இருந்த, (ஏகாதிபத்தியச் செயலொழுங்கில் இருக்கும்) மேலை நாடுகள் வரலாறு படைக்கும் ஆற்றலை இழந்தன. அந்த நாடுகளின் சிந்தனையாளர்கள் எவ்வளவு மேதைமையுடன் மாற்றுகளைத் தேடினும் புதிய வரலாற்றுக் கட்டத்துக்கான மார்க்கத்தை வகுக்க இயலாத பலவீனங்களுக்கு உரியோரே; பின்நவீனத்துவம் கவைக்குதவாத சரக்காக இருப்பது அவர்களது குற்றமல்ல. முழுச் சமூக சக்தியாக வரலாற்று இயக்கம் எமக்கான சாதி வாழ்முறையில் நீண்டகாலமாக இருந்து வருகிறது; ஏற்றத்தாழ்வு வாழ்முறையின் ஆரம்பம் வர்க்க வேறுபாட்டுக்கு உரியதாக அன்றி, தொடக்கம் முதலாக சாதிச் சமூக நியதியாக ஏற்பட்டு அதற்கே உரிய பிரத்தியேகச் செல்நெறியுடன் இயங்கி வந்துள்ளது. சாதி என்பதைத் தமிழக வரலாற்றுத் தொடக்கமே தெளிவுறுத்துகிறது; திணை மேலாதிக்கம் சாதியை உள்வாங்கியதற்கான அவசியம் என்ன? மேலாதிக்க ஒடுக்குமுறை வாயிலாகச் சுரண்டலை மேற்கொள்ள வேண்டும் என்பதல்லாமல் வேறென்ன? அங்கே வர்க்க முறைமை ஏற்படுத்திய வாய்ப்பை இங்கே சாதி அமைப்பு வழங்கி உள்ளது. முழுச் சமூக சக்திகளுக்கான வாழ்வியல் தொடக்கத்தைக் காட்டியதோடு மட்டுமன்றி, அத்தகைய சமூகத்தின் அமைப்பு மாற்றங்கள் வர்க்கப் போராட்டம் வாயிலாக அன்றி வேறொரு வடிவத்துக்கு உரியது என்பதையும் தமிழகமே தெளிவுறுத்தி இருந்தது. வர்க்கப் போராட்டச் சிந்தனையாக அல்லாமல் மாஓ சேதுங் சிந்தனைப் பிரயோகத்தில் சாதி அமைப்புக்கு எதிரான ஒக்ரோபர் 21 எழுச்சி மார்க்கத்தை வெளிப்படுத்திய இலங்கை மண்ணே நவீன வரலாற்றில் திணை அரசியல் (முழுச் சமூக சக்திக்கான) செயலொழுங்கைத் துலக்கமாக காட்டி நின்றது. அதன் ஒளியில் மாஓ சேதுங் சிந்தனையை வர்க்க அரசியல் நீடிப்பாக அன்றி ‘விடுதலைத் தேசியச் சிந்தனை முறை’ என இனங்காண அவசியம் உள்ளதைக் காண்கிறோம். தேசியப் பிரச்சினை வர்க்கச் சிந்தனை முறையினின்றும் வேறுபட்டது. அதற்காக மார்க்சியத் தொடர்ச்சி அற்றதல்ல (அதனைப் புரிந்துகொள்ளாத ‘மார்க்சியப் பின்நவீனத்துவர்கள்’ இடறுகின்றனர்). முதலாளித்துவ நிலைப்பட்ட தேசிய விடுதலை அரைக்கிணறு தாண்டிய நிலை; இந்தியா போல மேலாதிக்கத் தேசமாக, இலங்கையைப் போல மேலாதிக்க நாடுகளுக்கு கட்டுப்பட்டு (அதனை மறைக்க உள்ளே சிறு தேசிய இனங்களின் மீது பேரினவாத மேலாதிக்கத்தை ஏவுவதாக) இருக்க வேண்டும். பாட்டாளி வர்க்க நிலைப்பாட்டை மேற்கொள்ளும் விடுதலைத் தேசியச் சிந்தனை வழிகாட்டலுடன் இயங்கும் தேசம் சோசலிசத்தை வெற்றிகொண்டு அனைத்து வடிவங்களிலுமான மேலாதிக்கங்களையும் தகர்த்துத் தேசங்கள் இடையே சமத்துவத்தை நிலைநாட்ட உழைக்கும். மாஓ சேதுங் சிந்தனைக்கு உரிய மக்கள் சீனம் அதற்கான எடுத்துக்காட்டு. பின்நவீனத்துவம் போன்ற முயற்சிகளைக் கற்பதில் தவறில்லை; ‘முன்னேறிய’ மேலைச் சிந்தனை முறை மட்டுமே எமக்கான அனைத்துத் தீர்வையும் காட்டவல்லது என்ற அடிமைப்புத்தியைக் கைவிடுவோம்! முழுச் சமூக சக்தியெனும் வேறு வடிவ வரலாற்று இயங்கு முறைக்கு உரிய எமது நாடுகளும் ‘மிகமுன்னேறிய’ வளர்ச்சி நிலைகளுடன் ‘கோலோச்சிய’ காலங்கள் இருந்தன! கீழது மேலாய், மேலது கீழாய் சுழன்றடிக்கும் வரலாற்றோட்டம்… ! கீழைக்காற்று மேலைக்காற்றை மேவிப் பாயும் காலம் இது! நாமும் நமக்கென்றோர் நலியாக் கலையுடையோம்!!

அடம்பன் கொடி போல ஒன்றுபட்டுத்திரளத் தடை என்ன? கடந்த 6 ம் திகதி பேராசிரியர் கைலாசபதி நினைவு கூரப்படும் மெய் நிகர் ஒன்றுகூடல் நிகழ்வு இடம்பெற்றிருந்தது. உரையாளர்கள் பல்கலைக்கழக எல்லைக்குள் வைத்தே அவரை அணுகினர். கட்சிப் பத்திரிகையான தேசாபிமானி முதல் செம்பதாகை வரை அவரது எழுத்து வியாபித்திருந்தது குறித்துக் கலந்துரையாடலின் பொழுது சுட்டிக்காட்டப்பட்ட கருத்தை உரையாளர்கள் மறுக்கவில்லை. சமூக மாற்றத்தின் வாயிலாகச் சமத்துவ சமூகம் படைக்கப்படுவதற்குத் தம்மை அர்ப்பணிக்கத் தவறுகிற கலை-இலக்கியச் செயற்பாட்டாளர்களது ஆக்கம் தலைசிறந்ததான இடத்தை எட்ட இயலாது என்ற கருத்தை உடையவர் க.கை.! புரட்சிகரக் கொம்யூனிஸ்ட் கட்சியுடனும் அந்தக் கட்சியைச் சாராதவராயினும், சமூக மாற்றத்துக்காக உழைக்கும் அக்கறை உடையவராக உள்ள படைப்பாளிகளுடனும் நெருக்கமான உறவைப் பேணியவர் க.கை. ! பல்கலைக்கழகத்துக்கு வெளியே சமூக மாற்றக் களத்தில் செயற்பட்ட பலரை வளர்த்தெடுக்க அவரால் இயலுமானதாக இருந்தது; அதற்கான அடிப்படை அவருக்கு மார்க்சியத்தில் மட்டுமன்றி அதனை முன்னிறுத்தி இயங்கும் கட்சியுடனும் அவருக்கு இருந்த ஊடாட்டமே! இவ்விவகாரம் பேசுபொருளான பொழுது உரையாளர் தரப்பில் இருந்து முன்வைக்கப்பட்ட கருத்தொன்று கவனிக்கத்தக்கதாக இருந்தது. இப்போதும் கைலாசின் அடியைப் பின்பற்றும் பேராசிரியர்கள் இருக்கவே செய்கின்றனர்; கட்சித் தொடர்புதான் இல்லாது போயுள்ளது என்பதே அக்கருத்து! இவ்வகையில் ஏற்பட்ட இடைவெளிக்கு கல்வியாளர்களை மட்டும் குற்றம் சொல்ல இயலுமா? கட்சி அணி சுய விமரிசனத்தை மேற்கொள்ள இடமில்லையா? சரியான கோட்பாட்டை முன்னிறுத்தி வெகுஜனப் பங்கேற்புக்குத் தலைமை தாங்கும் ஆற்றலைக் கட்சி இழந்து நிற்பதோடு தொடர்புபட்ட விவகாரம் அல்லவா இது? விவாதிப்போம், சரியான மார்க்கத்தைக் கண்டு தெளிய முயற்சிப்போம்! (படக்குறிப்பு: புத்தர் ஞானம்பெற்ற அரச மரக் கிளையுடன் சங்கமித்திரை இலங்கை வந்தடைந்து தரையிறங்கிய தளம் சம்பில் துறை - ஜம்புகோளப் பட்டினம்; அதற்கான விகாரை அமைந்த இடத்திற்கு பக்கத்தில் எமது மயானம். நேற்று சத்தியன் அங்கு அக்கினியில் சங்கமித்த பொழுது கடற்கரைச் சூழலில் இருந்த அடம்பன் கொடி பூத்துக்குலுங்கி வாழ்வின் அர்த்தங்களை உள் மன விசாரணைக்குத் தூண்டியிருந்தது. தொலைபேசிக் கமரா உள்வாங்கிய அந்தப் படத்துடன் கைலாஸ் தன்னைப்பற்றியும் எழுத த்தூண்டியதன் பேரில் இப்பதிவு!)

எல்லாம் எப்பவோ முடிந்ததோ? கே.ஏ. சுப்பிரமணியம் நூலகத்தை பார்வை இட்டு வந்த இளம் செயற்பாட்டாளரான நண்பர் ஒருவர் கேள்வி ஒன்றைக் கேட்டார். ‘மணியம் தோழர் பங்கெடுத்த போராட்டங்கள், நிகழ்வுகளின் படங்கள் இங்கே இருப்பதைப் பார்க்கிற போது இவ்வளவு காத்திரமான செயற்பாடுகளால் வளர்ந்திருந்த மார்க்சிய அணி பின்னர் ஏன் தளர்ந்து பின்னடைவுக்கு உள்ளானது என்ற கேள்விதான் எனக்குள் எழுகிறது’ என்றார். படங்களில் ஒன்று, தோழர்கள் பீற்றர்கெனமன், சரத் முத்தெட்டுவேகம ஆகியோருடன் மணியம் தோழர் கலந்துகொண்ட (பதுளையில் இடம்பெற்ற ஊர்வலம் ஒன்றின் போது) தோளோடு தோள் சேர்த்துப் போராடிய கணத்தை வெளிப்படுத்துவதாக இருந்தது. ஒன்றுபட்டுப் போராடிய கால வளர்ச்சி, 1964 ஆம் ஆண்டு ஏற்பட்ட கட்சிப் பிளவுக்குப் பின் பாராளுமன்றப் பாதையை முன்னெடுத்த அந்தத் தோழர்கள் பாராளுமன்றப் பாதையின் போது ஏற்பட்ட தவறுகளால் பின்னடைவுக்கு உள்ளான பொழுதிலும் தம்மளவில் இனவாதமற்ற மானுட நேசிப்பைக் கொண்டிருந்தனர் என்பது பற்றிப் பேசினோம். வெகு மக்கள் போராட்டப் பாதையே சமத்துவத்தை வென்றெடுக்க ஏற்ற ஒரே மார்க்கம் என்று மாஓ சேதுங் சிந்தனையைக் கையேற்ற புரட்சிகர அணி மாற்றுக் களத்தைத் தேர்வு செய்திருந்தது; வீறுமிக்க தொழிலாளர்-விவசாயிகள்-ஏனைய உழைப்பாளர் போராட்டங்களை அந்த அணி முன்னெடுத்திருந்தது; அக்காரணத்தால் தோழர் சண்முகதாசன் தலைமையிலான தொழிற்சங்க சம்மேளனத்திலேயே மிகப் பெரும்பான்மையான உழைக்கும் மக்கள் அணிதிரண்டு இருந்தனர். யாழ்ப்பாணத்தின் சாதியத்துக்கு எதிரான போராட்டங்களையும் அந்தப் புரட்சிகர அணி முன்னெடுத்தது. தெற்கில் அந்த அணி இன்று பலத்துடன் இல்லை; வர்க்கப் போராட்ட அரசியல் பின்னடைந்து முழுச் சமூக சக்திகளது (திணை அரசியல்) செயல் வேகச் சூறாவளியில் தெற்கை மார்க்சிய அணி கைதவறிப்போகவிட்டு இருந்தது. சிங்களத் தேசியவாத நோய்ப் பீடிப்புடன் உள்ள ஜேவிபி அந்தக் களத்தைக் கபளீகரம் செய்தது.

திணை அரசியலுக்குரிய சாதியத் தகர்ப்புப் போராட்டத்தை முன்னெடுத்த காரணத்தால் வடக்கில் மார்க்சிய அணி இன்னமும் வலுவுடன் இருக்கிறது. ஆயினும், தேசிய இன ஒடுக்குமுறைக்கு எதிரான போராட்டத்தைக் கையேற்கத் தவறியமையால் புது வரலாறு படைக்கும் ஆற்றல் கைநழுவிப் போயுள்ளது. தேசியத்தை போர்க்குணமிக்க விடுதலைத் தேசிய உணர்வுடன் முன்னெடுக்கத் தவறியமை பற்றிய சுய விமரிசனம் உள்ள பொழுதிலும் அதற்கான களச் செயற்பாடுகளில் மேலாதிக்கத் தமிழ் தேசிய இனவாதிகளை எதிர்த்து முறியடிக்கும் வேலைப் பாணி குறித்த தெளிவு எட்டப்படவில்லை. வர்க்க அரசியலுக்கு அப்பால் திணை அரசியலுக்கான கோட்பாட்டுத் தெளிவு எட்டப்படவில்லை என்றால் ஜேவிபி யின் இனவாத த் தவறை எப்படி விமரிசிக்க இயலும்? ஏற்கனவே சரியாக அனைத்தும் சொல்லப்பட்டுள்ளது எனப் புத்தகங்களை மட்டும் புரட்டிப் பார்த்துத் தீர்வுகளைக் கண்டடைய இயலுமா? ‘எல்லாம் எப்பவோ முடிந்த கதை’ என்ற மத வாதிகள் போல இருப்போமா? புதிய களம், புதிய பல பிரச்சினைகள், மாறுபடு சூரத்தனங்களுடன் காப்பிரேட் ஏகாதிபத்தியம், மக்கள் மனங்களைச் சிப்பிலியாட்டும் ஊடக குறுக்கறுப்புகள், இத்தகைய சவால்களை முகங்கண்டு புத்தம்புதிய - இன்றும் புதிதாய் பிறக்கும் ஆற்றல் படைத்த மார்க்சியக் கோட்பாடான விடுதலைத் தேசிய மார்க்சியச் சிந்தனை முறைமையைக் கையேற்று, வளர்த்தெடுப்போம்!

வர்க்கச் சிந்தனை நீடிப்பாக விடுதலைத் தேசியச் சிந்தனை முன்னெடுப்பு இன்றைய நிதர்சனத்தின் தேவை ‘பிற்போக்குத் தேசியத்தை நிராகரித்து முற்போக்குத் தேசியத்தைக் கையேற்க வேண்டும்’ என்ற கருத்தைச் சொன்ன தோழரிடம் அப்படியான பார்வை ‘பழைமை வாத வகைப்பட்டது’ எனச் சொல்ல வேண்டியிருந்தது. வர்க்க மோதல்களே வரலாற்றை முன்னகர்த்தும் இயக்கு விசை என்ற நிலைப்பாட்டுக்கு உரியது அந்தக் கருத்து. முழுச் சமூக சக்திகள் இடையேயான மோதல்கள் வேறொரு வரலாற்று இயக்கம் எனும் மார்க்சியத்தின் வளர்ச்சி நிலையை வந்தடைந்து, தமக்கான சிந்தனை முறையாக அதனை வரித்துக்கொள்ளத்தக்க இயங்குநிலை மார்க்சியரென ஆகும் போது, புதிய ஒளியுடன் தேசியப் பிரச்சினையை அணுக இயலும். மார்க்சியம் மீண்டும் சமூகத்தளத்தில் தீர்மானிக்கும் தலைமைச் சக்தியாக ஆவதற்கு இந்த விருத்திபெற்ற பார்வை அவசியமானது. வர்க்கச் சிந்தனைக்கு அப்பால் வேறொரு முறைமையைச் சொல்வது மார்க்சிய விரோதமாக மாட்டாதா? தனியொரு தேசத்தில் சோசலிசத்தை வென்றெடுப்பது சாத்தியம் என லெனின் சொன்ன பொழுது ட்ரொட்ஸ்கியால் அதனை ஏற்றுக்கொள்ள இயலவில்லை. உலகப் புரட்சி பற்றியே அவரது நம்பிக்கையும் அக்கறைகளும் இருந்தன. சோவியத் சோசலிச விருத்தியை விடவும் உலகப் புரட்சிக்கான வேலையைப் பிரதானப்படுத்திய போது சோவியத் கொம்யூனிஸ்ட் கட்சியுடன் முரண்பட்டு வெளியேற்றப்படும் நிலைக்கு ஆளானார். அவருடைய அந்தப் பார்வை தவறென்ற போதிலும் அவரை வெளியேற்றாமல் தொடர்ந்தும் ஐக்கியமும் போராட்டமும் என்ற நடைமுறையை அவர் பொருட்டு மேற்கொண்டிருக்க வேண்டும். மார்க்சியத்தை மாறாநிலைக்கு உரிய வறட்டுவாதமாக்கும் ட்ரொட்ஸ்கியிசம் மீதான விமரிசனத்தை (உட்கட்சிப் போராட்டத்தை) நடாத்தியவாறே அவரைக் கட்சியில் இயங்க அனுமதித்திருக்க இயலும். லெனினிடம் அத்தகைய நடைமுறை இருந்தது. ட்ரொட்ஸ்கியின் கருத்தை நிராகரித்து, வென்றெடுக்கப்பட்ட சோவியத் சோசலிசத்தைத் தனித்தே விருத்தி செய்ய இயலுமென்ற கருத்தில் லெனின் உறுதியாக இருந்தார். அதேவேளை மேற்கு ஐரோப்பாவில் சோசலிசப் புரட்சி வெடிக்கும் என்ற நம்பிக்கயையும் லெனின் கொண்டிருந்தார்; அவ்வாறு ஏற்பட்டு மேற்கு ஐரோப்பா சோசலிச முன்னெடுப்பை மேற்கொள்ளும் பொழுது சோவியத் புரட்சியின் முக்கியத்துவம் இதே வீச்சுக்கு உரிய கவனத்தைப் பெறாமல் போகும் என்றும் அவர் சொல்லியிருந்தார். ஆயினும் வர்க்கப் புரட்சி வாயிலாக சோசலிசம் வெற்றிகொள்ளப்படுவதற்கு மாறாக, லெனின் எதிர்வு கூறிய மற்றொரு மார்க்கமான விடுதலைத் தேசியங்கள் சோசலிசத்தை நிதர்சனமாக்கும் வரலாற்று இயங்கு முறையே பின்னர் முன்னிலைக்கு வந்தது! அவ்வாறு தேசியத்தின் பாத்திரத்தை ஏற்பதற்காக ‘தரகு முதலாளித்துவப் பிற்போக்குத் தேசியம்’ , தேசிய முதலாளித்துவத்தின் ‘முற்போக்குத் தேசியம்’ என்ற கணிப்புகளைக் கைவிட வேண்டுமா? இந்தக் கேள்வி தேசியம் குறித்த தவறான ஒரு எடுகோளில் இருந்து மேலெழுவது! முதலாளித்துவம் வரலாற்று அரங்குக்கு வந்த பின்னர் எழுச்சியடைந்த அரசியல்-சமூக வடிவந்தான் தேசியம்; அதற்காக முதலாளி வர்க்கத்துக்கு மட்டுமே தேசிய நாட்டம் இருக்கும் என்றில்லை. தனியொரு தேசத்தில் சோசலிசம் சாத்தியமாகிவிட்ட பின்னர் பாட்டாளி வர்க்கத் தேசியம் கூட வரலாற்று அரங்கில் தோற்றம்பெற்று இருந்தது. சோவியத் பாட்டாளி வர்க்கத் தலைமை அணியாகிய கொம்யூனிஸ்ட் கட்சி வரலாற்று மாற்றப்போக்கைக் கவனங்கொள்ளத் தவறியமையால் மேலாதிக்கவாத நாட்டத்துக்கும் ஆட்பட்டுத் தனது வீழ்ச்சிக்கு அடிகோலி இருந்ததென்பதை மறந்துவிட இயலாது. இன்று முதலாளித்துவத்துடன் ஐக்கியப்பட்டுச் சந்தைச் சோசலிச நடைமுறையை முன்னெடுக்கும் வரலாற்று அவசியத்தைக் கையேற்றுள்ள மக்கள் சீனத்தின் கொம்யூனிஸ்ட் கட்சி, தாங்கள் ஒருபோதும் மேலாதிக்கத்தை நாட மாட்டோம் எனத் திரும்பத் திரும்ப வலியுறுத்தி வரக் காண்கிறோம்! மேலாதிக்க நாட்டம் உடைய தேசியங்கள், விடுதலைத் தேசியங்கள் என்பதாக வரையறுக்க ஏற்ற வகையிலேயே முழுச் சமூக சக்திகள் இடையேயான இயங்கியல் செயற்பட்டு வந்துள்ளது! மார்க்சிய நோக்கு நிலையை வர்க்க அடிப்படைக்கும் அப்பால் மற்றொரு வரலாற்று இயங்கு தளமாகிய முழுச் சமூக சக்திகளது இருப்பும் போராட்டங்களும் மாற்றங்களும் என்ற வகைமைக்கு மடைமாற்றி விரிவாக்கும் பொறுப்பு எம்முன்னால்! (படம்: கே.ஏ. சுப்பிரமணியம் நூலக நுழைவாயில் தாங்கி நிற்கிற அவரது உருவப் பதிவு. ‘தோழர் மணியத்தை ஒருவகையில் ஜோர்ஜ் தோம்சன் போன்றவர் எனக் கூறலாம்’ என்று தோழரும் நண்பருமாகிய பாலாஜி கூறியிருந்தார். பேராசிரியர் தோம்சன் பண்டைக்கால கிரேக்க இலக்கியத்தை-சமூகத்தை மார்க்சிய நோக்கில் ஆய்வுக்கு உள்ளாக்கியவர். அதே நோக்கு நிலையில் மரபை அணுகியது மட்டுமன்றி மாற்றத்துக்கான புதிய வீச்சுகளை வருவித்துக் கொண்டவர் தோழர் மணியம்! தமிழ் தேசியத்தின் நாலாவது கட்டப் போராட்டத்தை மார்க்சியர்கள் கையேற்க வேண்டும் என்ற தோழர் கே.ஏ. சுப்பிரமணியத்தின் கருத்து நிலை விருத்தி பெற்று எழுச்சி பெற்ற வடிவமே விடுதலைத் தேசியச் சிந்தனையியல்!)

இதயமொன்று அதனது நிலைத்த இயக்கத்துக்கான போராட்டத் தருணங்களைப் பேசும் தனித்துவமான படைப்பாக்கம் நண்பர் வ. திவ்வியராஜன் எழுதியுள்ள நூல் “இன்னும் கொஞ்சநேரம் இருந்தால்தான் என்ன - ஓர் இதயத்தின் கதை - “ ! கலாலயம் பதிப்பகம் வெளியிட்டிருக்கும் மூன்றாவது நூல்! ஏற்கனவே முக நூல் பக்கத்தில் தொடராக இதனை வெளியிட்ட போது எமது இதயங்களையும் எம்மோடு உரையாடத் தூண்டிய படைப்பாக்கமாக உணர முடிந்தது; கவனத்தில் எடுக்கிறோமென இதயத்துக்கு பதிலுரைத்தும் இருந்திருக்கிறேன்! நான் மட்டுமன்றிப் பல நண்பர்களும் தமது உடலங்கங்கங்களைக் காதல் கொண்டு உரையாடத் தூண்டிய ஆக்கமாக அதனை உணர்ந்துள்ளனர் என்பதை நூலின் இறுதிப் பக்கங்கள் காட்டி நிற்பதைக் கவனிக்கலாம்! ஒரு மாத த்தினுள் ஆயிரம் பிரதிகளை மக்களிடையே விநியோகிக்கும் உத்வேகத்துடன் பதிப்பகத்தார்! எமது இதயத் துடிப்பின் இரகசியங்களது வைத்திய நுட்பங்களை வைத்தியராக (அச்சமூட்டும் போதனையாக) அல்லாமல் பயனாளரின் பார்வையில் இருந்து (எமக்கான நோக்கு நிலையில் இருந்தவாறு) மிகச் சுவாரசியமாக நண்பர் திவ்வியராஜன் இந்நூலில் சொல்லிச் செல்கிறார்! தன்னைத் தான் காதலராக வாழ்தல் முதல் அறம் என்பது வள்ளுவம்; அத்தகையோரே பிறரை உயிர்ப்புடன் நேசித்தல் சாத்தியம். அந்த உணர்வை வளர்த்தெடுக்கும் இந்த நூலை ஒவ்வொருவரும் தம் வசம் வைத்திருந்து படிப்பது மிகமிக அவசியம்!