பிரசன்ன விதானகே இலங்கைக் கலையின் அற்புதப் படைப்பு

பிரசன்ன விதானகே இலங்கைக் கலையின் அற்புதப் படைப்பு நேற்று மாலை இலங்கைச் சமூகத்தவன் என்பதற்கான நியாயமான பெருமையை மீளவும் உணரும் வாய்ப்புக் கிட்டியது. யாழ்ப்பாண சர்வதேசத் திரைப்பட விழா ஏழாம் வருடத்தின் இறுதி நாளை நேற்று சிறப்பாக கொண்டாடியது. ஆறு நாட்களாக இடம்பெற்ற போதிலும் நூலகத்தில் புத்தகங்களை அடுக்கும் வேலையில் மூழ்கி இருந்தமையால் சென்று பார்க்கக் கொடுத்து வைக்கவில்லை. நல்லவேளையாக நேற்று தேவர் அழைப்பு விடுத்து கலந்துகொள்ளச் செய்தமையால் இறுதிநாள் நிகழ்வையும் பிரசன்ன விதானகேயின் மிக உன்னதப் படைப்பான “கெடி” என்கிற சினிமாவையும் பார்க்க இயலுமாயிற்று. படம் ஆரம்பிப்பது 1814 ம் ஆண்டு; கண்டி இராச்சியத்தைப் பிரித்தானிய ஆக்கிரமிப்பாளர்கள் கபளீகரம் செய்வதற்கு முந்திய வருடம். வெள்ளையருடன் ஒத்துழைத்து வடக்கத்திய ஆக்கிரமிப்பாளரான விக்கிரமராசசிங்கனிடம் இருந்து சிங்கள ஆளுகையை வென்றெடுக்கவென எகலப்பொல முயற்சியைத் தொடங்குவதோடு களம் ஆரம்பிக்கிறது. அடுத்த வருடத்தில் கண்டி இராச்சியத்தை ஆங்கிலத் தளபதி கைப்பற்றிவிட்ட ‘நல்ல செய்தியை’ எகலப்பொலவிடம் சொல்லும்போது ஆகப்பெரும் மகிழ்வுக் கொந்தளிப்பு இந்தக் காட்டிக் கொடுப்பாளரிடம் வெளிப்பட்டதாக காட்டப்படவில்லை (ஏதோ தப்பு நடப்பதான நெருடல் உள் மனதில் உறுத்தி இருக்க வேண்டும்). ஆயினும் எகலப்பொல சொல்வார் “வடக்கத்தையான் ஆதிக்கம் ஒழிந்தது; இனிச் சிங்கள ஆட்சி” என்பதாக! திரையில் வசனம் வரும் “நாடு முழுமையும் பிரித்தானியக் கொலனியானது; பழைய சாதி ஒடுக்குமுறையைப் பிரித்தானிய ஆட்சியாளரும் தொடர்ந்து பயன்படுத்தினர்” என்பதாக (இதே வசனங்களல்ல; கூடியவரை நினைவிலிருந்து பொருளை வெளிப்படுத்த முயன்று இருக்கிறேன்). இடையே அரசியல் மாற்றச் செயலொழுங்கு, ஆக்கிரமிப்பு யுத்தம் என்பவற்றுக்கான விடயங்கள் பிரதான பேசுபொருளாக இடம்பெறாத வகையில் கதையோட்டத்தில் சிற்சில காட்சிப் படிமங்கள் வாயிலாக வெளிப்படுத்தப்பட்டன. ஆதிக்க சாதிக் குடும்பம் ஒடுக்கப்பட்ட சாதி உடன் ஊடாட்டம் கொண்டதன் பேரில் வழங்கப்பட்ட மரண தண்டனை சார்ந்த விடயம் கதைக்கான மையக் கரு. மரணத்தை ஏற்க மறுக்கும் ஆதிக்க சாதியைச் சேர்ந்த இளம் பெண், வாழும் ஆசைக்காக ‘இழிந்த சாதி’ வாழ்வின் அவமானத்தைச் சுமக்கும் தண்டனைக்கு ஆட்படுத்தப்படுவாள்; முன்னதாக முதிர் பெண்கள் நாலைந்து பேர் மரணத்தை ஏற்பர், சாதி இழிவைவிட மரணம் மேல் என்ற வாழ்வனுபவமோ வாழ்ந்தது போதும் என்ற வெறுப்போ காரணமாகலாம் (முதிர் பருவத் தொடக்க நிலைப் பெண் அழுவதும் முதலாவதாக மரணத்தை ஏற்கும் கிழப்பெண் ஆக்கிரோசத்தோடும் ஒவ்வொரு அடுத்த நிலை வயது இறக்கத்துக்கு உரியோரின் உணர்வு வெளிப்பாட்டு வேறுபாடுகளும் அற்புதமாக காட்சிப்படுத்தப்பட்டுள்ளன). ஆக்கிரமிப்பை முறியடித்து நவ காலனித்துவப் பிடிக்கான அரசியல் மாற்றங்கள் ஏற்பட்ட பின்னர் தொடர்ச்சியான போராட்டங்கள் வாயிலாக சாதி இழிவுகள் தகர்க்கப்பட இயலுமாகி உள்ளதாயினும் சாதி பேதங்களை அதிகாரத்தில் உள்ள ஆளுந்தரப்புகள் பயன்படுத்தும் வாய்ப்புகள் முற்றாக அற்றுப்போய்விடவில்லை. வாழ்க்கை நேசிப்புக்கு உரியது! ஆதிக்கத் தரப்பு அவமானகரமான ‘வெற்றிகளின் மயக்கத்தில்’ வாழ்வைத் தொலைப்பது! திணிக்கப்பட்ட இழிவையும் போர்க்குணத்துடன் ஏற்றுத் தொடர்ந்து போராடி உரிமைக்கான வாழ்வியல் அர்த்தத் தேடலாக உயிர்ப்பை நீடித்து இன்று புதிதாய்ப் பிறந்தோம் எனும் துடிப்புடன் வாழ்வை முன்னெடுப்பது அவசியம் என்ற உணர்வை பிரசன்ன விதானகே இன் இந்தப் படைப்புத் தொற்றவைத்துள்ளது. (மார்புச்சட்டை அணியும் ‘ஆதிக்க சாதி மனோபாவத்துக்காக’ தன்னை நேசித்த ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் பெரும் விலையைக் கொடுக்க நேர்ந்ததை இளம் நாயகி காண நேர்ந்ததும் ஆக்கிரோசத்துடன் மார்புத்துணியைக் கழற்றி வீசுவதை சித்திரிக்கும் காட்சிப்படிமம் மிகச்சிறப்பானது)!